SO-1st-2.3-w7.tresc-1.0-Slajd7
Struktura mechanizmu wejścia-wyjścia
Chociaż można sobie wyobrazić urządzenie wejścia-wyjścia sterowane bezpośrednio przez procesor główny, współcześnie takich rozwiązań raczej się nie stosuje. Urządzenia mają swoje sterowniki (ang. device controller), czyli układy elektroniczne, odpowiedzialne za kontrolę ich pracy. Dzięki sterownikowi możliwa jest równoległa praca jednostki centralnej i urządzenia wejścia-wyjścia.
Interakcja jednostki centralnej z urządzeniem wejścia-wyjścia sprowadza się do zapisu lub odczytu odpowiednich rejestrów sterownika. Sterownik może być umieszczony na płycie głównej (np. karta graficzna) lub na płytce urządzenia (np. sterownik dysku, sterownik drukarki). Sterownik na płycie głównej lub ta jego część, która przystosowana jest do współpracy z magistralą systemu komputerowego, nazywany jest adapterem. W przypadku niektórych urządzeń komunikacja pomiędzy sterownikiem, a adapterem na płycie odbywa się za pośrednictwem specjalnej magistrali (np. magistrali SCSI). Procesor ma wówczas bezpośredni dostępu do rejestrów adaptera, który komunikuje się ze sterownikiem. W przypadku, kiedy sterownik nie jest zintegrowany z adapterem, komunikacja pomiędzy urządzeniem zewnętrznym a jednostką centralną może odbywać się przez odpowiedni port standardowy, np. port szeregowy (RS-232, USB) lub port równoległy. W tym przypadku procesor również nie ma bezpośredniego dostępu do rejestrów sterownika i wszystkie operacje zapisu oraz odczytu musi wykonać za pośrednictwem sterownika portu i jego rejestrów.
Zadaniem systemu operacyjnego jest między innymi ułatwienie dostępu do urządzeń, przez ujednolicenie i uproszczenie interfejsu, czyli ukrycie szczegółów realizacji urządzenia. Odpowiada za to przede wszystkim moduł sterujący (moduł obsługi urządzenia, ang. device driver).
