SO-1st-2.3-w7.tresc-1.0-Slajd5

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 13:45, 18 wrz 2006 autorstwa Dwa (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Właściwości urządzeń wejścia-wyjścia (2)

Właściwości urządzeń wejścia-wyjścia (2)


W przypadku urządzeń synchronicznych wymagany czas pracy urządzenia można w miarę precyzyjnie przewidzieć. Taki czas jest jednak zmienna losową, ale o stosunkowo niewielkim rozproszeniu wartości. Na przykładzie dysku można powiedzieć, że po ustawieniu pozycji głowicy sam czas odczytu sektora do się precyzyjnie określić, ale opóźnienie obrotowe ma charakter losowy. Elementem losowym, zwiększającym czas dostępu są również przypadki błędu w odczycie sektora. Precyzyjne przewidywanie nie jest możliwe w przypadku urządzeń „synchronizowanych” zdarzeniami zewnętrznymi. Dla jednostki centralnej zdarzenia te zachodzą całkowicie asynchronicznie, nie da się więc przewidzieć momentu, w którym urządzenie będzie wymagało obsługi ze strony jednostki centralnej.

Pewne urządzenia mogą współbieżnie obsługiwać zlecenia wielu procesów. Dla urządzenie nie ma znaczenia jaki proces czy użytkownika obsługuje. Pojęcie procesu na poziomie architektury nawet nie istnieje. Ma to natomiast znaczenia dla użytkownika. Dla użytkownika nie ma znaczenia, czy dysk zapisując jego dane, wplecie pomiędzy operacje zapisu poszczególnych sektorów, operacje zapisu lub odczytu innych sektorów, wynikające z osobnego zlecenia. Co najwyżej nastąpi opóźnienie realizacji całego zlecenia zapisu, jest to jednak raczej nieodczuwalne. Trudno jednak taki przeplot zaakceptować na wydruku — jest mało prawdopodobne, żeby wydruk był czytelny.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>