SO-1st-2.3-w7.tresc-1.0-Slajd4
Właściwości urządzeń wejścia-wyjścia (1)
Zróżnicowanie urządzeń wejścia-wyjścia przejawia się między innymi w dużej liczbie klasyfikacji, wynikających z różnych kryteriów.
Ze względu na tryb transmisji wyodrębnia się urządzenie znakowe i blokowe. W przypadku urządzeń blokowych w wyniku operacji wejścia-wyjścia następuje przekazanie bloku o ustalonym rozmiarze np. 512 B. W przypadku urządzeń znakowych po przekazaniu bajta lub słowa konieczne jest zlecenie następnej operacji wejścia-wyjścia w celu odebrania kolejnej takiej jednostki. Urządzenia takie mają czasami wewnętrzny bufor, umożliwiający przekazywanie nieco większych porcji danych.
Podział na urządzenia sekwencyjne i bezpośrednie wiąże się z łatwością uzyskania dostępu do wybranego zakresu danych na urządzeniu. Większość urządzeń wejścia-wyjścia pracuje w sposób sekwencyjny, czyli przekazuje dane do jednostki centralnej w postaci pewnego strumienia bez możliwości ograniczenia do pewnego zakresu. Jednostka centralna może co najwyżej dokonać filtracji po odebraniu tych danych. Podobnie w przypadku przekazywania danych do urządzenia, nie ma możliwości wskazania kolejności przetwarzania czy zmiany kolejności ułożenia poszczególnych części. Jednym z niewielu urządzeń o dostępie bezpośrednim jest dysk. Przed zainicjalizowaniem właściwej operacji dostępu można odpowiednio ustawić pozycję głowicy oraz wskazać sektor do zapisu lub odczytu. Podobne podejście można by potencjalnie stosować w przypadku napędów taśmowych. Zasadnicza trudność wiąże się jednak z czasem pozycjonowania, wymagającym długotrwałego przewijania taśmy. Dlatego napędy taśmowe są urządzeniami o dostępie sekwencyjnym.
