Io-10-wyk-Slajd29
Czarne strony pokrycia kodu – c.d.
Pokrycie kodu równe 100% nie zawsze jest możliwe do osiągnięcia. Fragmenty kodu, których nie można uruchomić (np. martwy kod) spowodują zaniżenie wartości pokrycia mimo iż system może być przetestowany gruntownie. W przykładzie pokazanym na slajdzie instrukcja wyświetlająca napis „martwy kod” nigdy nie zostanie wykonana, ponieważ występuje po instrukcji powrotu z metody. Jest to przykład tzw. martwego kodu. Wiele języków w tym m.in. Java sygnalizuje wystąpienie takich konstrukcji programu, jednak nie wszystkie np. kompilator C tego nie zauważa.
Mimo swoich słabości modele pokrycia są szeroko stosowanym narzędziem przez osoby testujące oprogramowanie. Umożliwiają one skutecznie oszacować ile systemu zostało sprawdzone przez testy. Nie oceniają jednak efektywności samych przypadków testowych.
