Sr-7-wyk-2.0-Slajd8
Podejście scentralizowane
Spośród dostępnych procesów jeden wybierany jest jako koordynator. Kiedykolwiek proces chce wejść do sekcji krytycznej wysyła informację z żądaniem do koordynatora, określając do której sekcji krytycznej chce wejść i pytając zarazem o pozwolenie. Jeżeli w danej chwili żaden z procesów nie jest w tej sekcji krytycznej, koordynator odsyła odpowiedź udzielającą pozwolenia. Kiedy odpowiedź dotrze, proces, który ubiegał się o wejście do sekcji krytycznej, uruchamia ją. Natomiast gdy inny proces zapyta o pozwolenie na wejście do tej samej sekcji krytycznej, koordynator po prostu wstrzymuje się z odpowiedzią, blokując w ten sposób proces, który czeka na odpowiedź. Ewentualnie może np. odesłać odpowiedź z odmową wejścia do sekcji krytycznej.
Algorytm ten posiada kilka istotnych własności.
Jest sprawiedliwy w tym sensie, że procesy są obsługiwane są zgodnie z kolejnością żądań. Dodatkowo każdy z procesów w końcu, będzie mógł uruchomić swoją sekcję krytyczną. Innymi słowy algorytm nie powoduje zagłodzenia. Jest prosty w implementacji. Proces wejścia do sekcji krytycznej wymaga tylko trzech wiadomości.
Wadą algorytmu jest scentralizowany koordynator, który może ulec awarii.
