Pr-1st-1.1-m12-Slajd06

Podstawowe rozgłaszanie niezawodne: Specyfikacja

Najprostszym rodzajem rozgłaszania jest podstawowe rozgłaszanie niezawodne (ang. best-effort broadcast ). Ten podstawowy mechanizm (abstrakcja) komunikacyjny składa odpowiedzialność za niezawodność na nadawcę. Nie zapewnia przy tym dostarczenia wiadomości do wszystkich procesów, jeżeli nadawca ulegnie awarii.

Mechanizm podstawowego rozgłaszania niezawodnego ma z definicji następujące własności: ważności, braku powielania, braku samogeneracji.

Własność ważności (ang. best-effort validity ) oznacza, że jeżeli procesy $P_i$ oraz $P_j$ są poprawne, to każda wiadomość rozgłaszana przez $P_i$ jest ostatecznie dostarczona do $P_j$. Ogólnie, jest to własność żywotności. Zauważmy, że mimo tej własności zbiory wiadomości dostarczanych przez różne poprawne procesy mogą się różnić.

Własność braku powielania (ang. no duplication ) oznacza, że jeżeli wiadomość jest dostarczona, to jest dostarczona co najwyżej raz. Jest to ważna gwarancja: jej sens łatwo wyjaśnić za pomocą przykładu odwołującego się do operacji bankowych. Użytkownik składający zlecenie przelewu chciałby mieć pewność, że zostanie ono wykonane jedynie raz.

Własność braku samogeneracji (ang. no creation ) oznacza, że jeżeli jakaś wiadomość jest dostarczona do procesu $P_j$, to została wcześniej rozgłoszona przez jakiś proces $P_i$. Innymi słowy, własność ta gwarantuje, że kanały nie generują samorzutnie wiadomości.

Te dwie ostatnie własności są czasami w literaturze przedmiotu określane jako integralność lub zwartość (ang. integrity ).

Zauważmy, że własność braku samogeneracji oraz braku powielania są własnościami bezpieczeństwa.

<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>