Sw3.6-m5-1.2-Slajd13

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 10:20, 4 wrz 2006 autorstwa PZakrzewski (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Systemy wbudowane(12)

Systemy wbudowane(12)


Opisaną powyżej zasadę działania przetwornika typu kompensacyjnego prezentuje powyższy algorytm. Wykres obok przedstawia sposób dochodzenia do wyniku przetwarzania. Linia przerywaną zaznaczono wartość przetwarzanego napięcia wejściowego. W pierwszym cyklu porównanie napięcia wejściowego Uwe wskazuje, że jest ono wyższe od 1 Umax . Powoduje to w konsekwencji utrzymanie załączenia najstarszego bitu przetwornika c/a i utrzymanie 1 na najstarszej pozycji w rejestrze wyjściowym (w słowie wyjściowym na najstarszej pozycji otrzymujemy 1). W kolejnym cyklu następuje załączenie n-1 bitu i wystawienie na wyjściu dodatkowo 1 Umax. Sumarycznie zatem na wejściu komparatora podawane jest napięcie równe 3 Umax. Porównanie tego napięcia z napięciem wejściowym Uwe daje odwrotny wynik – napięcie Uwe jest mniejsze od 3 Umax. Następuje zgaszenie ustawionego wcześniej n-1 bitu (w słowie wyjściowym na pozycji n-1 ustawione zostaje 0). Kolejny cykl daje analogiczny efekt – zatem znów na pozycji n-2 ustawiona zostaje wartość 0. Cykl porównań powtarzany jest n razy.

Przetwornik typu kompensacyjnego charakteryzuje się stałym czasem przetwarzania (jest to n cykli porównań plus cykl startu i gotowości do odczytania wyniku) niezależnym od wartości przetwarzanego napięcia wejściowego. Niezmiernie istotnym warunkiem poprawnej przetwornika jest utrzymanie stałej wartości napięcia wejściowego w czasie przetwarzania.

Przedstawiony przykład przetwornika w wersji najprostszej może być wyposażony w rozbudowany układ komparatorów, pozwalający na zmniejszenie liczby cykli niezbędnych do uzyskania wyniku.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>