Sw3.6-m3-1.2-Slajd19

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 10:14, 4 wrz 2006 autorstwa PZakrzewski (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Systemy wbudowane(18)

Systemy wbudowane(18)


Kolejnym wymaganiem jest racjonalne gospodarowanie pamięcią w KSS. Potrzeba ta wynika głównie z faktu dysponowania ograniczoną pamięcią o dostępie bezpośrednim (rozumianym tutaj jako pamięć adresowalna bezpośrednio przez procesor).

Jednym z możliwych i często stosowanych rozwiązań jest technika wirtualizacji pamięci. Pokrótce przypomnijmy jej zasady.

Organizacja pamięci wirtualnej pozwala na dużą swobodę twórcy oprogramowania. Daje mu bowiem do dyspozycji adresy wirtualne stwarzając wrażenie dysponowania bardzo duża pamięcią operacyjną przy stosunkowo niewielkim zakresie fizycznej pamięci operacyjnej. Przesyłem informacji między pamięcią operacyjną a zewnętrzną zajmuje się procesor. Najważniejsze pojęcia związane z wirtualizacją to:

  • Adres wirtualny – adres generowany podczas wykonywania programu. Zbiór tych adresów nazywa się przestrzenią adresów wirtualnych.
  • Adres w PO - adresw fizycznej PO. Zbiór tych adresów tworzy przestrzeń adresów fizycznych.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>