Metody realizacji języków programowania/MRJP Wykład 8

Przekształcenia poprawiające kod

Eliminacja wspólnych podwyrażeń

Wyrażenie $E$ postaci $XopY$ jest nazywane wspólnym podwyrażeniem jeśli występuje ono w kilku miejscach oraz wartości zmiennych $X$ i $Y$ użytych w kolejnych wystąpieniach $E$ nie zmieniły się po poprzednim obliczeniu $E$. W takiej sytuacji można zastąpić kolejne wystąpienia $E$ przez wartość wyliczoną za pierwszym razem.

Przykład:

a=4*i
b=4*i
c=a+b

Drugie wyliczenie $4*i$ można zastąpić przez $b$. Przekształcony blok:

a=4*i
b=a
c=a+b

Eliminację wspólnych podwyrażeń można stosować

• lokalnie - gdy przeszukujemy jeden blok bazowy,
• globalnie - dla całego grafu przepływu (trudniejsze z powodu pętli).

Usuwanie martwego kodu

Zmienną nazywamy żywą w danym miejscu programu, jeżeli jej wartość może zostać użyta. W pozostałych przypadkach nazywamy zmienną martwą w tym miejscu. Analogicznie definiujemy kod martwy, tzn. taki który oblicza wartości bezużyteczne. Na przykład wyliczenie wartości dla zmiennej martwej lub instrukcja postaci

if (false) ...

to kod martwy.

W oczywisty sposób kod martwy usuwamy.

Często kod martwy powstaje po propagacji kopii lub po zwijaniu stałych.

Zwijanie stałych

Jest to proces upraszczania wyrażeń stałych. Przykład:

x = 30 * 2

można zastąpić przez

x = 60

Zwijanie stałych czasem wykonuje się na wcześniejszych etapach kompilacji.

Propagacja stałych

Jest to proces zastępowania wystąpień stałych przez ich wartości. Przykład

x = 60
y = 3 * x

można zastąpić przez

x = 60
y = 3 * 60

i dalej po zwinięciu wartości w drugim przypisaniu otrzymamy

x = 60
y = 180

W wyniku propagacji stałych instrukcja definiująca stałą staje się martwym kodem, który można usunąć w trakcie eliminacji martwego kodu.