ED-4.2-m14-1.0-Slajd31
Przykład 5
Dla ilustracji działania algorytmu WAP rozważmy prosty przykład przedstawiony na slajdzie. Załóżmy, że ścieżka nawigacyjna użytkownika ma następującą postać. {A, B, C, D, C, B, E, G, H, G, W, A, O, U, O, V}. WAP–drzewo reprezentujące podaną ścieżkę przedstawiono na slajdzie. W kroku 1 algorytm przekształca podaną ścieżkę w zbiór maksymalnych ścieżek nawigacyjnych „w przód”. W tym przypadku, zbiór maksymalnych ścieżek nawigacyjnych „w przód” użytkownika ma następującą postać: {A B C D, A B E G H, A B E G W, A O U, A O V}.
W wyniku 1 kroku algorytmu, otrzymujemy zbiór sekwencji, a ściślej mówiąc, zbiór maksymalnych ścieżek nawigacyjnych „w przód” (dla wszystkich użytkowników). Stosując dowolny algorytm odkrywania wzorców sekwencji możemy znaleźć najczęstsze ścieżki nawigacyjne. Przykładowo: taką ścieżka może być ścieżka {A B E G}. Fakt ten można wykorzystać, na przykład, do wstępnego ściągania stron – jeżeli użytkownik, aktualnie, realizuje dostęp do strony B, to w celu minimalizacji opóźnienia, system może już wstępnie wczytać do bufora stronę E.
