ZAWWW-2st1.2-w11.tresc-1.0-Slajd31
Business Object
W prostych i niewielkich aplikacjach webowych warstwa prezentacji za zwyczaj umożliwia bezpośredni dostęp klientom do danych biznesowych, np. przez obiekty dostępu do danych. W takich przypadkach warstwa biznesowa nie posiada własnego, obiektowego modelu danych i aplikacja korzysta z dwóch modeli danych: modelu obiektowego wykorzystywanego w warstwie prezentacji oraz modelu relacyjnego wykorzystywanego w warstwie danych. Większe aplikacje webowe wymagają jednak wprowadzenia w warstwie biznesowej własnego modelu danych. Zwiększa to możliwość wielokrotnego wykorzystania kodu implementacji logiki biznesowej, dodatkowo separuje warstwę biznesową od warstw klienta i prezentacji, upraszcza kod proceduralny logiki biznesowej. Dodatkową warstwę obiektowego modelu warstwy biznesowej wprowadza wzorzec Business Object. Implementacją tego wzorca jest najczęściej encyjny komponent EJB, a w przypadku prostszych systemów klasa Java z zarządcą trwałości (Hibernate, JDO). Obiekty Business Object zarządzają danymi, logiką biznesową dotyczącą danych, oraz trwałością danych (ta ostatnia może być zarządzana automatycznie przez kontener). Wprowadzenie dodatkowej warstwy zawierającej obiektowy model biznesowy powoduje prawdziwą hermetyzację warstwy biznesowej, a co za tym idzie, separację warstw, zwiększenie modularności kodu, rozdział ról projektowych, itp. Trzeba jednak pamiętać, że kosztem implementacji wzorca Business Object jest znaczący wzrost złożoności warstwy biznesowej.
