ZAWWW-2st1.2-w10.tresc-1.0-Slajd21
Łączenie komponentów sesyjnych
Jedno z najpoważniejszych nieporozumień związanych z projektową zasadą ukrywania komponentów encyjnych za fasadą komponentów sesyjnych polega na tym, że wiele osób rozumie tę zasadę jako nakaz odwzorowania każdego komponentu encyjnego na jeden komponent sesyjny. W rzeczywistości takie rozwiązanie przynosi niewiele korzyści, w zasadzie wprowadza tylko dodatkową warstwę pośredniczącą. Komponenty sesyjne tworzą fasady reprezentujące konkretne usługi biznesowe, a nie komponenty encyjne. Jeśli jakiś proces biznesowy wykorzystuje dwa komponenty encyjne (przykładowo, zarządzanie zadaniami szczegółowymi przypisanymi do projektu), to procesowi biznesowemu powinien odpowiadać jeden komponent sesyjny stanowiący fasadę dla obu komponentów encyjnych: komponentu reprezentującego projekty i komponentu reprezentującego zadania. Wszystkie komponenty sesyjne które pełnią tylko rolę pośredników dla komponentów encyjnych powinny zostać połączone w większe komponenty reprezentujące usługi biznesowe. Dzięki temu warstwa biznesowa jest widoczna dla klientów przez pryzmat interfejsu definiowanego przez komponenty sesyjne, a te z kolei są niezależne od modelu danych i reprezentują oferowane usługi biznesowe.
