ZAWWW-2st1.2-w03.tresc-1.0-Slajd16

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 19:17, 28 sie 2006 autorstwa Juliusz Jezierski (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Object Request Broker – wprowadzenie

Object Request Broker – wprowadzenie


Moduł brokera obiektów (ang. ORB, Object Request Broker) to najważniejsza, centralna część architektury CORBA. ORB stanowi główną szynę danych, za pomocą której komunikują się ze sobą obiekty. ORB przesyłają referencje do obiektów (odwzorowując referencje na szkielety), przekazują struktury danych, wywołują metody na rzecz lokalnych usługodawców i zdalnych obiektów. ORB oferuje całkowitą transparentność w następujących dziedzinach:

  • Lokalizacja obiektu: klient wywołując metodę na obiekcie nie widzi żadnej różnicy między obiektami lokalnymi i zdalnymi, fizyczna lokalizacja usługodawcy jest całkowicie nieistotna
  • Implementacja obiektu: wszystkie szczegóły implementacyjne usługodawcy (np. język programowania, w jakim napisany jest usługodawca) są całkowicie niewidoczne dla klienta
  • Stan działania obiektu: z punktu widzenia klienta każdy usługodawca jest zawsze gotowy do przyjmowania i obsługiwania żądań, podczas gdy w rzeczywistości obiekt usługodawcy może wymagać uaktywnienia lub może aktualnie obsługiwać inne żądanie
  • Komunikacja między obiektami: fizyczny sposób wywołania metody usługodawcy (komunikacja po protokole TCP/IP, pamięć współdzielona) jest nieistotny z punktu widzenia klienta.

Żądanie wykonania usługi jest przekazywane przez klienta usługodawcy za pomocą referencji na obiekt usługodawcy. Referencje są tworzone automatycznie w momencie tworzenia każdego obiektu. Referencje są nieczytelne i zrozumiałe tylko dla ORB, dodatkowo referencja do obiektu jest nieusuwalna i niezmienna w trakcie całego cyklu życia obiektu. Referencje można pozyskać w momencie tworzenia obiektu (tworzenie obiektu jest obowiązkiem aplikacji a nie architektury CORBA), za pomocą usług katalogowych (np. usługi nazw, usługi zostaną opisane w dalszej części wykładu), lub odczytane z pliku bądź z bazy danych. W ostatnim przypadku postać tekstowa referencji jest wynikiem operacji serializacji referencji.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>