AWWW-1st3.6-w08.tresc-1.0-Slajd4
Kiedy klasa staje się komponentem JavaBean?
Aby klasa Java stała się komponentem JavaBean, nie musi implementować żadnego interfejsu, lecz powinna spełniać pewną konwencję dotyczącą nazewnictwa, konstruktorów, serializacji i metod dostępowych. Język Java definiuje pomocniczy pakiet java.beans umożliwiający tworzenie dużych, złożonych komponentów JavaBean, lecz klasy i interfejsy zawarte w tym pakiecie nie są wymagane do budowania komponentów JavaBean. Klasa Java, która funkcjonuje jako komponent JavaBean, powinna spełniać następujące konwencje:
- Klasa powinna (nie musi) być umieszczona w pakiecie
- Klasa musi posiadać konstruktor domyślny lub bezparametrowy
- Klasa powinna (nie musi) implementować interfejs java.io.Serializable w celu zapewniania trwałości komponentu
- Wszystkie składowe klasy (zwane dalej cechami) są prywatne, a dostęp do nich odbywa się za pomocą specjalnych metod dostępowych (ang. mutator methods) o ustalonych nazwach: odczyt cechy odbywa się za pomocą metody getNazwaCechy() (dla cech logicznych dopuszcza się nazwę isNazwaCechy()) a zapis cechy odbywa się za pomocą metody setNazwaCechy(). Przykładowo, jeśli komponent posiada cechy int age, boolean smoker, to komponent JavaBean powinien implementować metody dostępowe int getAge(), boolean isSmoker(), void setAge(int), void setSmoker(boolean).
Oryginalna specyfikacja technologii JavaBean zawiera również wymagania dotyczące implementacji metod nasłuchu zmian cech (ang. event listeners) i metod obsługi zdarzeń (ang. event handlers). Metody takie są implementowane poprzez odpowiednie interfejsy. Metody te nie są użyteczne w przypadku wykorzystania komponentów JavaBean w aplikacjach internetowych i tym samym wykraczają poza zakres omawianego materiału.
