AWWW-1st3.6-w06.tresc-1.1-Slajd9
Architektura .NET Framework
Wspólne środowisko uruchomieniowe (Common Language Runtime - CLR) to środowisko uruchomieniowe dla kodu tworzonego we wszystkich językach .NET. Kod źródłowy aplikacji, niezależnie od wybranego języka programowania i typu aplikacji, jest kompilowany do tego samego języka pośredniego o nazwie Microsoft Intermediate Language (MSIL). Dzięki takiemu rozwiązaniu możliwe jest wykorzystanie w ramach jednej aplikacji klas, których źródła zostały napisane w różnych językach. Przykładowo, klasa implementowana w języku C# może dziedziczyć z klasy zaimplementowanej w Visual Basic i odwrotnie.
Przy pierwszym uruchomieniu aplikacji, kod pośredni MSIL jest kompilowany do kodu maszynowego w trybie Just-In-Time (JIT) przez CLR. CLR zarządza wykonaniem kodu aplikacji .NET, odpowiadając za tworzenie obiektów, przydział pamięci i zwalnianie pamięci (garbage collection).
Klasy biblioteczne .NET Framework, które twórcy aplikacji mogą wykorzystywać w swoich programach dla platformy .NET można podzielić na kilka kategorii. Klasy podstawowe dostarczają standardową funkcjonalność, taką jak obsługa wejścia/wyjścia, operacje na łańcuchach znaków, zarządzanie bezpieczeństwem, obsługa komunikacji sieciowej, zarządzanie wątkami, zarządzanie tekstem, elementy interfejsu użytkownika. Klasy ADO.NET służą do komunikacji z bazami danych w aplikacjach .NET. Klasy XML oferują wsparcie dla przetwarzania danych XML w aplikacjach .NET.
Klasy biblioteczne .NET Framework zorganizowane są w przestrzenie nazw (ang. namespaces), które pozwalają na istnienie dwóch i więcej klas o tej samej nazwie, pod warunkiem, że są one przypisane do różnych przestrzeni nazw.
Typy aplikacji dla platformy .NET to Web Services, aplikacje WWW tworzone wg modelu Web Forms i aplikacje desktopowe tworzone wg modelu Windows Forms. Technologia ASP.NET wykorzystywana jest w Web Services i aplikacjach WWW. W ramach tego wykładu skupimy się na wykorzystaniu ASP.NET do implementacji aplikacji WWW.
