Systemy mobilne wyklad 7-Slajd5
Wady stosowania systemów geostacjonarnych
Systemy gesostacjonarne charakteryzuja sie generalnie mniejsza od niegeostacjonarnych pojemnoscia systemu. Mimo stosowania zaawansowanych technik wielodostepu, ponowne wykorzystanie tej samej czestotliwosci jest mniejsze, niz w przypadku satelitów niskoorbitowych. Ze wzgledu na duza wysokosc toru wzgledem powierzchni Ziemi, konieczne jest stosowanie nadajników duzej mocy, by sygnal pokonal tak duzy dystans. Dodatkowo zachodzi silne tlumienie sygnalu w jonosferze i troposferze, co wymaga równiez zwiekszenia mocy nadawania.
Tak duzy dystans wiaze sie ze znacznymi opóznieniami przeylanego sygnalu, które w komunikacji uzytkownik-satelita-[satelita]-uzytkownik moze dochodzic do kilkuset milisekund.
Poniewaz satelity geostacjonarne „wisza” nad równikiem, kat padania scisle zalezy od szerokosci geograficznej. O ile w poblizu równika jest on prawie prosty, to w miare zblizania sie do obszarów podbiegunowych maleje, co powoduje, ze sygnal jest praktycznie niedostepny na obszarach podbiegunowych (silne tlumienie i wplyw krzywizny Ziemi).
