Sr-10-wyk-1.0-Slajd35
Własności poszczególnych protokołów
Protokoły spójności korzystające z różnych wektorów wersji charakteryzują się różnymi własnościami. Jedną z nich jest dokładność reprezentacji zbiorów operacji. Dokładność tą przebadano w eksperymentach symulacyjnych obserwując stosunek rozmiaru dokładnych zbiorów operacji wynikających ze stosowania odpowiednich gwarancji sesji do liczby zapisów, które muszą być zweryfikowane w wyniku operowania na wektorach wersji, reprezentujących te zbiory.
Standardowy protokół VsSG w typowej sytuacji może charakteryzować się dużą stabilnością struktury wektora wersji. W większości systemów rozproszonych to serwery są najstabilniejszym elementem systemu, ich rekonfiguracja zdarza się wiec stosunkowo rzadko. Wadą tego protokołu jest jednak dość niska dokładność reprezentacji zbiorów operacji zapisu. Zaproponowana optymalizacja pozwala na wyraźnie zwiększenie dokładności reprezentacji.
Protokół VoSG charakteryzuje się małymi komunikatami przesyłanymi pomiędzy klientami a serwerami. Są one małe ponieważ nie ma potrzeby przesyłania w nich całych wektorów wersji w komunikatach zwrotnych z serwera. Zastosowane w protokole wektory wersji oparte na obiektach gwarantują również dużą dokładność reprezentacji zbiorów operacji. Wadą jest konieczność zachowania spójności podręcznej w systemie, co wymaga dodatkowych środków. Wektory wersji mogą być też podatne na zmiany, jeżeli w systemie często powstają nowe obiekty a stare są usuwane.
Protokół VcSG charakteryzuje się małymi komunikatami w przypadku realizacji zapisów, ponieważ wektory WCi w tym protokole są zredukowane do pojedynczej pozycji. Dokładność odwzorowania zbiorów jest duża ze względu na dedykowane pozycje w wektorach wersji dla poszczególnych klientów. Częstotliwość zmian wektorów wersji z reguły będzie gdzieś pomiędzy częstotliwością zmian liczby serwerów i obiektów. Wadą jest konieczność wymuszania zachowania gwarancji Monotonic Writes , bez względu na to czy klienci jej wymagają czy nie.
