Sr-9-wyk-1.0-Slajd33
Dostęp synchronizowany – założenia
Drugą grupę modeli spójności w ramach modeli nastawionych na dane tworzą modele przy dostępie synchronizowanym. Modele te próbują zaradzić niedogodnościom modeli przy dostępie swobodnym, w których albo protokół okazywał się być nieefektywny (spójność atomowa i sekwencyjna), albo oferowane własności uszeregowania zapisów były niewystarczające do działania aplikacji. Niekiedy może się okazać nawet, że modele słabsze (spójność przyczynowa, PRAM czy podręczna) są wystarczające do konkretnych algorytmów, ale wykazanie tej wystarczalności jest zadaniem bardzo trudnym. Powoduje to zrozumiałą niechęć programistów do stosowania słabszych modeli spójności.
Rozwiązaniem zaproponowanym przez twórców niektórych systemów z rozproszoną pamięcią dzieloną jest propozycja kompromisu pomiędzy wygodą programowania takich systemów a efektywnością ich pracy. Modele przy dostępie ogólnym nie wymagają żadnej zmiany kodu algorytmu – program powinien działać poprawnie bez modyfikacji, niestety nieefektywnie. Jeżeli zrezygnować z pełnej transparentności i wymusić na programiście oznakowanie kodu dodatkowymi instrukcjami podpowiadającymi systemowi jakie są oczekiwania co do spójności danych, to implementacja odpowiedniego protokołu spójności może się okazać dużo bardziej efektywna. Jeżeli tylko dodatkowe instrukcje i ich umiejscowienie będzie proste, to rozwiązanie takie ma szansę na popularyzację.
Kolejne slajdy prezentują modele spójności przy dostępie synchronizowanym. Model systemu pozostaje taki jak poprzednio. Działania wykonywane są więc przez zbiór n procesów rozlokowanych na n węzłach. Procesy wykonują operacje na zbiorze zmiennych współdzielonych, których repliki znajdują się na każdym węźle. Dodatkowo istnieje zbiór S obiektów synchronizujących. W zależności od modelu wykorzystywane są następujące obiekty synchronizujące: zamki i bariery. Na zamkach wykonywane są dwie operacje: acquire – zajęcie (nabycie) zamka i release – zwolnienie zamka. Dla bariery wykonuje się operację synchronizacji na barierze. Synchronizacja taka polega na wstrzymaniu przetwarzania procesów zgłaszających się do bariery do czasu zgłoszenia się wszystkich procesów.
