Sr-9-wyk-1.0-Slajd6
Modele spójności przy dostępie synchronizowanym
Modele spójności przy dostępie ogólnym są wygodne w użyciu, gdyż nie wymagają modyfikacji przy przenoszeniu z systemu nie stosującego zwielokrotniania do systemu stosującego zwielokrotnianie. Niestety pomijając spójność atomową i sekwencyjną, pozostałe modele oferują własności, które często są niewystarczające do poprawnego działania aplikacji. Z drugiej strony realizacja nawet modelu sekwencyjnego zawsze obarczona jest bardzo dużym kosztem efektywnościowym. Poszukując innych rozwiązań zaproponowano modele o dostępie synchronizowanym, które są pewnego rodzaju kompromisem pomiędzy wygodą programisty a złożonością samego modelu. Z jednej bowiem strony programista jest zmuszany do uzupełnienia kodu programu o dodatkowe instrukcje, ale z drugiej strony te dodatkowe instrukcje „podpowiadają” systemowi kiedy jakie dane aplikacja będzie wykorzystywać, a więc kiedy należy je uspójniać. W efekcie protokoły spójności dla modeli przy dostępie synchronizowanym oferują efektywnie modele spójności zgodne z modelem sekwencyjnym (lub niekiedy atomowym), a jednocześnie charakteryzują się dużą efektywnością pozwalającą na praktyczne wdrożenie koncepcji DSM.
