Sr-4-wyk-1.0-Slajd19
Agenci programowi
Mimo braku precyzyjnej definicji agenta programowego (ang. software agent ), można go opisać jako pewne rozszerzenie pojęcia procesu, w tym sensie, że jest on zdolny do samodzielnego działania; jest autonomiczny i potrafi się również komunikować z innymi agentami. W miarę rozwoju badań nad agentami programowymi wyróżniono kilka ich typów.
Agenci współpracujący (ang. collaborative agent ) charakteryzują się tym, że dążą do osiągnięcia pewnego wspólnego celu poprzez współpracę ze sobą.
Agenci ruchomi (ang. mobile agents ) potrafią z kolei się przemieszczać między różnymi maszynami, zbierając np. różne dane.
Agenci interfejsu (ang. interface agents ) pomagają użytkownikom w używaniu różnych aplikacji, często ucząc się przy tym w celu poprawienia przyszłego działania.
Ostatnią przedstawioną tu klasą agentów są agenci informacji (ang. information agents ). Są oni odpowiedzialni za zarządzanie informacjami np. filtrowanie.
Ważnym elementem działania agentów programowych jest sposób ich komunikacji. Do tego celu służy tzw. kanał komunikacji agentów (ang. agent communication channel – ACC). ACC jest między innymi odpowiedzialne za niezawodność komunikacji i porządek komunikatów. Wraz z ACC pojawia się również język komunikacji agentów (ang. agent communication language – ACL). Język ten określa pewien standard wymiany informacji między agentami, protokół. Istotne w przypadku ACL jest rozdzielenie w komunikacie dwóch składników: jego celu i treści. Wyróżnia się pewną skończoną liczbę celów, na które agent-odbiorca może zareagować. Przykładowymi celami są zamówienie jakiegoś działania, pytanie o jakiś obiekt lub dostarczenie jakiejś oferty.
