Sr-4-wyk-1.0-Slajd15
Wędrówka w systemach heterogenicznych
W przypadku systemów rozproszonych istotnym czynnikiem przy ich projektowaniu jest heterogeniczność.
Szczególnie widać to właśnie w przypadku procesów i ich wędrówki. Dopóki rozpatrujemy identyczne maszyny, czyli mamy do czynienia ze środowiskiem homogenicznym, dopóty nie istnieje wiele problemów związanych z różnicami wewnątrz środowiska maszyn i oprogramowania.
Możliwość wykonania identycznego kodu na różnych typach maszyn i właściwego przechowywania stanu procesu są kluczowe dla poprawnego wykonania operacji przeniesienia procesu. Stopień komplikacji wędrówki procesu w systemie zależy oczywiście od typu wędrówki. Jeżeli jest to przenośność słaba, problem sprowadza się do wygenerowania kodu dla odpowiednich typów platform. Nie ma tu natomiast przeniesienia segmentu wykonania, który może znacząco się różnić w zależności od architektury maszyny.
Przykładowym rozwiązaniem, które zastosowano m.in. dla języka Java jest zezwolenie na wędrówkę procesu tylko w określonych punktach jego wykonywania np. przy wywoływaniu metody, wtedy też aktualizowany jest tzw. stos wędrówki (ang. migration stack ). Stos wędrówki jest niczym innym jak kopią stosu programu ale przechowywaną w sposób niezależny od maszyny.
Za każdym razem kiedy proces wchodzi do podprogramu i z niego wychodzi odpowiednie dane ze stosu, identyfikator wywołanego podprogramu oraz etykieta powrotu (adres od którego należy kontynuować przetwarzanie po powrocie z podprogramu) są przetaczane (ang. marshaled ) i odkładane na stosie wędrówki. Stos wędrówki jest w razie wędrówki procesu przenoszony na maszynę docelową i tam odwrotnie przetaczany (ang. unmarshaled ), tak aby można było odtworzyć stos fazy wykonywania.
