Sr-2-wyk-1.0-Slajd35

Synchronizacja strumieni

Aby informacja przenoszona przez strumień złożony była czytelna, jego strumienie proste muszą być ze sobą synchronizowane. Istnieją dwa rozwiązania takiej synchronizacji. W pierwszym odpowiada za nią w całości aplikacja odbiorcza, która w określonych odstępach czasu wysyła na wyjście odpowiednie jednostki danych ze strumieni prostych. Cały mechanizm synchronizacji jest realizowany w aplikacji. Podstawową wadą tego podejścia jest jego niskopoziomowy charakter – aplikacja musi być bardzo mocno wyspecjalizowana do obsługi konkretnego strumienia, a ponadto sama odpowiada za odczytywanie i zapisywanie kolejnych jednostek informacji (np. obrazów tworzących film).

Lepsze podejście, ukazane na rysunku, zakłada wykorzystanie do synchronizacji warstwy pośredniej, do której przeniesione zostają niskopoziomowe mechanizmy. Aplikacja otrzymuje interfejs, pozwalający jej kontrolować strumienie oraz urządzenia. Poprzez ten interfejs aplikacja określa tylko parametry czasowe strumienia, a całą resztę funkcji – głównie odczyt kolejnych jednostek informacji oraz wysłanie ich na wyjście we właściwych momentach – realizuje warstwa pośrednia. Ponieważ warstwa pośrednia zawiera wiele interfejsów dla różnych typów strumieni oraz różnych urządzeń i oferuje je aplikacji, dana aplikacja może współpracować z wieloma różnymi typami strumieni.

<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>