Sr-2-wyk-1.0-Slajd31
Komunikacja strumieniowa – definicje
Dotychczas przedstawiane mechanizmy komunikacji koncentrowały się na wymianie odrębnych, kompletnych porcji informacji, na przykład wywołanie metody i późniejsza odpowiedź na wywołanie. Charakterystyczną cechą tego typu komunikacji jest to, że jej poprawność nie zależy od parametrów czasowych. Nie ma znaczenia, czy system działa za wolno lub za szybko, liczy się tylko fakt dotarcia wiadomości do celu.
Istnieją jednak takie formy komunikacji, w których parametry czasowe odgrywają kluczową rolę. Rozważmy na przykład strumień audio, składający się z ciągu małych próbek, przesyłanych od nadawcy do odbiorcy. Każda próbka strumienia reprezentuje amplitudę fali dźwiękowej. Aby poprawnie odtworzyć strumień u odbiorcy, nie wystarczy zachować oryginalnej kolejności próbek – należy utrzymać także taką samą częstotliwość ich występowania, jaka była u nadawcy. Odtwarzanie próbek z inną prędkością będzie skutkowało powstaniem niepoprawnej wersji oryginalnego dźwięku.
Przez medium będziemy rozumieli konkretny sposób prezentowania informacji, np. dźwięk, obraz nieruchomy, obraz ruchomy, tekst itd. Istnieją dwa rodzaje mediów. W mediach ciągłych czasowe relacje pomiędzy kolejnymi jednostkami danych mają kluczowe znaczenie dla poprawności interpretacji danych. Do przykładów mediów ciągłych można zaliczyć sygnał dźwiękowy czy obraz ruchomy. W mediach dyskretnych te relacje czasowe nie mają fundamentalnego znaczenia dla poprawności transmisji. Przykładami mediów dyskretnych są: tekst, obraz nieruchomy czy kod programu. Połączenie naraz kilku form prezentacji określa się mianem komunikacji multimedialnej. W dalszej części wykładu poświęcimy uwagę wyłącznie mediom ciągłym.
W sieciach komputerowych oraz systemach rozproszonych dane zależne od parametrów czasowych modeluje się za pomocą pojęcia strumienia . Strumień jest po prostu sekwencją jednostek danych.
Dla strumienia ciągłego, to jest strumienia istniejącego w ramach ciągłego medium, wyróżnia się różne tryby transmisji. W trybie asynchronicznym jednostki danych tworzące strumień przesyłane są w konkretnej kolejności, ale nie istnieją żadne dodatkowe ograniczenia czasowe. W trybie synchronicznym dla każdej jednostki danych strumienia wyróżnia się maksymalne opóźnienie od momentu wysłania do momentu odebrania. Najbardziej wymagającym jest tryb izochroniczny , w którym jednostki danych należy dostarczać w ściśle ustalonym momencie; oznacza to, że istnieje w nim zarówno górna, jak i dolna granica opóźnienia.
Strumienie dzielimy na proste i złożone . Strumień prosty jest złożony z jednej tylko sekwencji jednostek informacji, podczas gdy strumień złożony utworzony jest przez kilka powiązanych ze sobą strumieni prostych. Przykładem strumienia prostego jest monofoniczny sygnał audio, a przykładem strumienia złożonego – film, obejmujący obraz i dźwięk.
