BD-2st-1.2-w11.tresc-1.1-Slajd3
Modele awarii
Zanim przejdziemy do dyskusji i prezentacji procedury odtwarzania bazy danych po awarii, wprowadzimy klasyfikację modeli awarii. Klasyfikacji awarii jest wiele – ta wprowadzona dla potrzeb wykładu wyróżnia dwa podstawowe typy awarii – tak zwane awarie miękkie i awarie twarde. Awaria miękka to awaria, która nie niszczy danych w pamięci zewnętrznej. Innymi słowy, awaria miękka to awaria, która nie niszczy mediów zewnętrznych. Awaria twarda to awaria, która niszczy dane w pamięci zewnętrznej. W dalszej części wykładu zakładamy model awarii miękkich, dla których opracowano systemowe mechanizmy przeciwdziałania. W przypadku awarii twardych, typowe rozwiązania sprowadzają się do replikacji danych i oprogramowania oraz sprzętu. Do grupy awarii miękkich zaliczamy te awarie, które prowadzą do utraty danych w pamięci operacyjnej. Są to, głównie, błędy oprogramowania systemowego i aplikacyjnego, które prowadzą do błędnego działania systemu, oraz zaniki napięcia, których skutki, z punktu wiedzenia działania systemu są podobne. Mówiąc o awariach, najczęściej, jako źródło awarii podaje się zanik napięcia. W praktyce ten rodzaj awarii występuje bardzo rzadko. Najczęstszym typem awarii są błędy w oprogramowaniu. Błędy te mają charakter niedeterministyczny. W przypadku, gdy występuje determinizm zdarzeń prowadzących do awarii, to ich źródło można usunąć. W przypadku błędów o charakterze niedeterministycznym mówimy często o tak zwanych błędach typu „Heisenbug” od nazwiska słynnego niemieckiego fizyka Wernera Heisenberga. Najlepszym sposobem rozwiązania problemów z błędami typu „Heisenbugs” jest podejście nazwane „fail_stop crash”. Polega ono na: wyłączeniu serwera, odtworzeniu poprawnego (spójnego) stanu systemu w oparciu o mechanizm redo/undo w celu zapewnienia własności ACID, i na restarcie serwera.
