Szereg potęgowy. Trygonometryczny szereg Fouriera
W tym wykładzie zajmujemy się najpierw szeregami potęgowymi.
Definiujemy promień zbieżności i podajemy efektywny wzór na jego
wyliczenie. Na przykładach badamy przedział zbieżności szeregu
potęgowego.
Podajemy twierdzenie mówiące o ciągłości sumy szeregu potęgowego
oraz o różniczkowaniu szeregu potęgowego wyraz po wyrazie.
Następnie zajmujemy się szeregami Fouriera.
Podajemy definicję i wzory Eulera-Fouriera na współczynniki tego
szeregu, jak też kryterium Dirichleta mówiące o jego zbieżności.
Szeregi potęgowe
Wśród szeregów funkcyjnych szczególną rolę odgrywają szeregi
potęgowe, to znaczy szeregi, których wyrazy są jednomianami kolejnych
stopni. Przykładem szeregu potęgowego jest szereg Taylora
funkcji klasy .
Definicja
Szeregiem potęgowym o środku w punkcie i
współrzędnych (),
nazywamy szereg funkcyjny postaci
(umowa: nawet dla ).
Uwaga
(1) Gdy , to mamy szereg
.
(2)
Szereg jest zawsze zbieżny w swoim
środku,
to znaczy dla , bo wtedy dostajemy szereg zerowy.
(3)
Dla wygody będziemy w dalszym wykładzie zakładali, że
środek ,
ale wszystkie twierdzenia można łatwo przenieść na przypadek
gdy środkiem jest dowolne .
Zacznijmy od kilku prostych obserwacji dotyczących szeregów
potęgowych.
Twierdzenie
Jeśli szereg jest zbieżny dla pewnego
, to jest:
(1) bezwzględnie zbieżny dla dowolnego
;
(2) zbieżny jednostajnie na każdym przedziale
gdzie .
Dowód
Zbieżność szeregu dla oznacza zbieżność
szeregu liczbowego ,
a to z kolei implikuje, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_nx_1^n \ =\ 0 }
(patrz warunek konieczny zbieżności szeregów liczbowych;
Twierdzenie AM1.Uzupelnic t.am1.w.07.0030|).
W szczególności ciąg jest ograniczony,
to znaczy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}:\ \big|c_nx_1^n\big|\le M. }
Przystąpimy teraz do dowodu (1) i (2).
(Ad (1)) Niech będzie takie, że .
Wówczas
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \big|c_nx^n\big| \ =\ \bigg|c_nx_1^n\cdot\frac{x^n}{x_1^n}\bigg| \ =\ \bigg|\frac{x}{x_1}\bigg|^n\big|c_n x_1^n\big| \ \le\ Mq^n, }
gdzie .
Możemy zatem zastosować kryterium porównawcze zbieżności
szeregów
(patrz Twierdzenie AM1.Uzupelnic t.am1.w.07.0090|),
z którego wynika, że
szereg jest bezwzględnie zbieżny.
(Ad (2))
Niech .
Wówczas dla dowolnego takiego, że , mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \big|c_nx^n\big| \ =\ \bigg|c_nx_1^n\cdot\frac{x^n}{x_1}\bigg| \ \le\ Mq^n, }
gdzie
(zauważmy, że nie jest zależne od ).
Korzystając z kryterium Weierstrassa zbieżności szeregów
funkcyjnych (patrz Twierdzenie Uzupelnic t.am2.w.02.0140|)
wnioskujemy, że szereg
jest zbieżny
jednostajnie w przedziale .

Definicja
Promieniem zbieżności szeregu potęgowego
nazywamy kres górny zbioru modułów wszystkich
liczb , dla których szereg ten jest zbieżny.
Uwaga
Z Twierdzenia Uzupelnic t.am2.w.03.0030|(1) wynika, że jeśli jest promieniem zbieżności
szeregu ,
to szereg ten jest zbieżny
(i to bezwzględnie)
w przedziale oraz jest rozbieżny dla
.
Tłumaczy to nazwę "promień zbieżności".
Nic nie wiemy natomiast o zbieżności dla
i .
W każdej jednak sytuacji obszarem zbieżności szeregu potęgowego
jest przedział w .
Przykład
Zbadać zbieżność szeregów:
(1) ;
(2) ;
(3) .
Rozwiązanie
(Ad (1))
Jest to znany nam szereg geometryczny.
Jest on zbieżny dla oraz rozbieżny dla
(gdyż
dla nie spełnia warunku koniecznego zbieżności
szeregów; patrz Twierdzenie AM1.Uzupelnic t.am1.w.07.0030|).
Zatem przedziałem zbieżności szeregu jest .
(Ad (2))
Jest to znany nam szereg Maclaurina dla funkcji
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.am2.w.02.0180|).
Promień zbieżności wynosi , a obszarem zbieżności
jest .
(Ad (3))
Szereg ten jest zbieżny tylko dla . Dla nie
spełnia on warunku koniecznego zbieżności szeregów.
Zatem promieniem zbieżności jest , a obszarem zbieżności
jest .
Kolejne twierdzenie podaje efektywny wzór na liczenie
promienia zbieżności szeregu potęgowego.
Twierdzenie
Jeśli
jest promieniem zbieżności szeregu
oraz
,
to
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle R \ =\ \left\{ \begin{array} {ll} \displaystyle \frac{1}{\kappa} & \quad }
jeśli Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \ 0<\kappa<+\infty,\\ +\infty & \quad }
jeśli Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \ \kappa=0,\\ 0 & \quad }
jeśli Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \ \kappa=+\infty. \end{array} \right. }
Dowód
Przy ustalonym ,
zbadajmy zbieżność szeregu liczbowego
korzystając z kryterium Cauchy'ego
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.am2.w.01.0030|).
Dla , mamy:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \limsup\limits_{n\rightarrow+\infty}\sqrt[n]{|c_nx^n|} \ =\ \left\{ \begin{array} {lll} \kappa|x| & }
gdy Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle & \kappa<+\infty,\\ +\infty & }
gdy Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle & \kappa=+\infty. \end{array} \right. }
Przypadek 1.
Gdy , to z kryterium Cauchy'ego
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.am2.w.01.0030|)
wynika, że szereg
jest zbieżny (bezwzględnie) dla
i rozbieżny dla
.
Zatem
.
Przypadek 2.
Gdy , to z kryterium Cauchy'ego wynika, że
szereg
jest zbieżny (bezwzględnie) dla
.
Zatem
.
Przypadek 3.
Gdy , to z kryterium Cauchy'ego wynika, że
szereg
jest zbieżny tylko dla
.
Zatem
.

Przykład
Wyznacz przedziały zbieżności szeregów:
(1)
;
(2)
.
Rozwiązanie
(Ad (1))
Korzystamy z Twierdzenia Uzupelnic t.am2.w.03.0070|. Mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \kappa \ =\ \limsup\limits_{n\rightarrow+\infty}\sqrt[n]{\frac{1}{n}} \ =\ 1. }
Zatem promień zbieżności wynosi
, czyli szereg jest zbieżny w przedziale
(zauważ, że środkiem szeregu jest tutaj )
oraz jest rozbieżny dla .
Należy jeszcze zbadań zbieżność dla
i dla .
Dla mamy szereg
, który jest zbieżny
(wynika to z kryterium Leibniza; patrz Twierdzenie Uzupelnic w.am2.w.01.0110|
i Przykład Uzupelnic p.am2.w.01.0120|; jest to znany nam szereg
anharmoniczny).
Dla dostajemy szereg harmoniczny
, który jest rozbieżny
(patrz Przykład AM1.Uzupelnic p.am1.w.07.0140|).
Zatem przedziałem zbieżności szeregu jest
.
(Ad (2))
Liczymy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \kappa \ =\ \limsup\limits_{n\rightarrow+\infty}\sqrt[n]{\frac{1}{n\ln^2n}}. }
Oszacujmy wyrazy powyższego ciągu następująco:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sqrt[n]{\frac{1}{n^3}} \ \le\ \frac{1}{n\ln^2n} \ \le\ \sqrt[n]{\frac{1}{n}}. }
Ponieważ ciągi po lewej i po prawej stronie mają granicę , zatem
z twierdzenia o trzech ciągach
(patrz Twierdzenie AM1.Uzupelnic t.am1.w.05.0100|) wnioskujemy, że
.
Zatem promień zbieżności wynosi
, czyli szereg jest zbieżny w przedziale
(zauważ, że środkiem szeregu jest tutaj )
oraz jest rozbieżny dla .
Należy jeszcze zbadań zbieżność dla
i dla .
Dla dostajemy szereg
,
który jest zbieżny
(można to pokazać korzystając z kryterium całkowego,
patrz Przykład AM1.Uzupelnic p.am1.w.15.0250|).
Dla mamy szereg
, który jest zbieżny
(wynika to z kryterium Leibniza; patrz Twierdzenie
Uzupelnic w.am2.w.01.0110|
lub też z faktu, że jest on bezwzględnie zbieżny, gdyż powyżej
zbadaliśmy zbieżność szeregu modułów jego wyrazów).
Zatem przedziałem zbieżności szeregu jest
.
Wyrazy szeregu potęgowego (jednomiany ) są
funkcjami klasy .
Interesującym jest pytanie o regularność sumy szeregu
potęgowego,
to znaczy czy funkcja
jest ciągła, różniczkowalna,
klasy , klasy ?
Pierwsze z poniższych twierdzeń mówi, że suma szeregu jest
funkcją ciągłą wewnątrz przedziału zbieżności.
Twierdzenie
Suma szeregu potęgowego
jest funkcją ciągłą w przedziale
,
gdzie jest promieniem zbieżności tego szeregu.
Dowód
Niech będzie promieniem zbieżności szeregu
(gdy , teza jest pusto spełniona).
Niech .
Z własności zbioru liczb rzeczywistych wynika, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \exists r\in\mathbb{R}:\ |x| \ <\ r \ <\ R. }
{ Rysunek AM2.03.01}
Z Twierdzenia Uzupelnic t.am2.w.03.0030|(2) wynika, że
szereg jest jednostajnie zbieżny
w .
Ponieważ funkcje
są ciągłe, więc korzystając z
Twierdzenia Uzupelnic t.am2.w.02.0120| dostajemy, że
suma tego szeregu jest także funkcją ciągłą w .
Ponieważ punkt był dowolnie wybrany,
więc suma szeregu jest funkcją ciągłą w przedziale .

Kolejne twierdzenie mówi, że wewnątrz przedziału zbieżności suma
szeregu potęgowego jest nie tylko ciągła, ale także
różniczkowalna oraz pochodna sumy szeregu jest sumą szeregu
pochodnych wyrazów szeregu wyjściowego.
Dowód tego twierdzenia pomijamy.
Twierdzenie
(O różniczkowaniu szeregu potęgowego wyraz po wyrazie)
Suma szeregu potęgowego
jest funkcją różniczkowalną w każdym punkcie
przedziału ,
gdzie jest promieniem zbieżności tego szeregu,
a pochodna tej sumy wyraża sie wzorem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f'(x) \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (n+1)c_{n+1}x^n \qquad\forall\ x\in (-R,R). }
W szczególności szereg
ma ten sam promień
zbieżności co wyjściowy szereg .
Uwaga
Z powyższego twierdzenia wynika, że pochodna sumy szeregu
potęgowego jest też sumą pewnego szeregu potęgowego oraz jest
ona funkcją ciągłą. Zatem suma szeregu potęgowego jest funkcją
klasy .
To samo możemy zastosować do pochodnej, itd.
Zatem suma szeregu potęgowego jest funkcją klasy .
Przykład
Korzystając z Twierdzenia Uzupelnic t.am2.w.03.0100| oraz ze znajomości
szeregów Maclaurina dla funkcji ,
i oblicz pochodne tych funkcji.
Rozwiązanie
(1)
Ponieważ
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle e^x \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty}\frac{x^n}{n!} \qquad\forall\ x\in\mathbb{R}, }
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.am2.w.02.0180|), zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle (e^x)' \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty}\left(\frac{x^n}{n!}\right)' \ =\ \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty}\frac{x^{n-1}}{(n-1)!} \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty}\frac{x^n}{n!} \ =\ e^x. }
(2)
Ponieważ
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sin x \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (-1)^n\frac{x^{2n+1}}{(2n+1)!} \qquad\forall\ x\in\mathbb{R}, }
zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle (\sin x)' \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (-1)^n\frac{(2n+1)x^{2n}}{(2n+1)!} \ =\ \displaystyle \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty}(-1)^n\frac{x^{2n}}{(2n)!} \ =\ \cos x. }
(3)
Ponieważ
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \cos x \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (-1)^n\frac{x^{2n}}{(2n)!} \qquad\forall\ x\in\mathbb{R}, }
zatem
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned (\cos x)' &= \sum_{n=1}^{\infty} (-1)^n\frac{2nx^{2n-1}}{(2n)!} \ =\ \sum_{n=1}^{\infty} (-1)^n\frac{x^{2n-1}}{(2n-1)!} \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (-1)^{n+1}\frac{x^{2n+1}}{(2n+1)!}\\ &= -\displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (-1)^{n}\frac{x^{2n+1}}{(2n+1)!} \ =\ -\sin x. \endaligned}
Wiemy już, że każdy szereg Taylora jest szeregiem potęgowym.
Zadamy teraz pytanie odwrotne.
Weźmy dowolny szereg potęgowy
.
Czy szereg ten jest
szeregiem Taylora pewnej funkcji? Mówi o tym poniższa uwaga.
Uwaga
Rozważmy szereg potęgowy
.
Niech będzie promieniem zbieżności tego szeregu.
Wiemy, że szereg ten jest zbieżny dla takich, że
oraz jest rozbieżny dla takich, że
.
Jeśli , to funkcja
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} c_n(x-x_0)^n \qquad }
dla Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \ x\in(x_0-R,x_0+R) }
jest klasy
na przedziale
(patrz Uwaga Uzupelnic u.am2.w.03.0110|)
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned f'(x) &= \displaystyle \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (n+1)c_{n+1}(x-x_0)^n,\\ \vdots & & \\ f^{(k)}(x) &= \displaystyle \displaystyle \sum_{n=0}^{\infty} (n+k)\cdot\ldots\cdot(n+1)c_{n+k}(x-x_0)^n. \endaligned}
Wstawiając , dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f^{(k)}(x_0) \ =\ k!c_k, }
czyli
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle c_n \ =\ \frac{f^{(n)}(x_0)}{n!} \qquad }
dla
ale to są dokładnie współczynniki we wzorze Taylora.
Zatem:
(1)
Szereg potęgowy jest szeregiem Taylora swojej sumy
wewnątrz obszaru zbieżności.
(2)
Przedstawienie danej funkcji w szereg potęgowy jest
jednoznaczne i tym szeregiem jest szereg Taylora.
Szeregi trygonometryczne Fouriera
Przypomnijmy, że funkcję nazywamy okresową
jeśli istnieje liczba , taka, że dla wszystkich
Przykład
Funkcjami okresowymi są na przykład funkcje sinus
i cosinus:
{ Rysunek AM2.03.02}
Innym przykładem funkcji okresowej jest mantysa, czyli funkcja
(patrz rysunek poniżej).
{ Rysunek AM2.03.03}
Funkcję okresową możemy także otrzymać biorąc na przykład
następującą sumę:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ \sin(x)+\frac{1}{2}\sin(2x)+\frac{1}{2}\sin(3x). }
{ Rysunek AM2.03.04}
Ogólnie, zauważmy, że biorąc skończoną sumę
ze stałymi (rzeczywistymi)
współczynnikami i , dostaniemy funkcję okresową.
Problem:
Można zatem zadać sobie pytanie: czy biorąc dowolną
funkcję okresowa, możemy ją przedstawić w postaci takiej sumy jak
powyżej?
Okazuje się, że jest to dla dużej ilości funkcji możliwe, jeśli
zamiast sum skończonych będziemy rozważać sumy nieskończone, czyli
szeregi.
Konstrukcja:
Weźmy zatem funkcję okresową
. Załóżmy, że ma ona okres , i że na przedziale
funkcja jest całkowalna.
Przykłady funkcji spełniających te założenia są na rysunku
poniżej:
{ Rysunek AM2.03.05}
{ Rysunek AM2.03.06}
Przypuśćmy teraz, że możemy zapisać jako sumę szeregu,
zbieżnego jednostajnie, z pewnymi stałymi współczynnikami i
:
Pokażemy teraz, że czy istnieją ogólne wzory na
współczynniki i . Aby znaleźć , scałkujmy obie
strony wzoru (Uzupelnic sf|) od do . Dostaniemy wtedy:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)dx \ =\ \displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}a_0dx+ \sum_{n=1}^{\infty}(a_n\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}\cos(nx)dx+b_n\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}\sin(nx)dx). }
Zauważmy, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}\cos(nx)dx=\frac{\sin(nx)}{n}\bigg|_{-\pi}^{\pi} \ =\ 0, }
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}\sin(nx)dx=-\frac{\cos(nx)}{n}\bigg|_{-\pi}^{\pi} \ =\ 0. }
Dostajemy zatem:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)dx \ =\ 2\pi a_0, }
czyli
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle a_0 \ =\ \frac{1}{2\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)dx. }
Aby wyliczyć pomnóżmy obie strony wzoru
(Uzupelnic sf|) przez i, tak jak powyżej, całkujmy od do .
Dostaniemy wtedy
Teraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle a_0\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}\cos(mx)dx \ =\ a_0\frac{\sin(mx)}{m}\bigg|_{-\pi}^{\pi}=0. }
Dla dostaniemy, korzystając ze wzoru na sumę cosinusów
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle a_n\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}\cos(nx)\cos(mx)dx \ =\ \frac{1}{2}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}(\cos((n+m)x)+\cos((n-m)x))dx, }
a korzystając ze wzoru na sumę sinusów mamy
Obliczając, dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \frac{1}{2}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}(\cos((n+m)x)+\cos((n-m)x))dx \ =\ 0 }
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \frac{1}{2}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}(\sin((n+m)x)+\sin((n-m)x))dx \ =\ 0. }
Natomiast gdy dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle a_m\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}\cos^2(mx)dx \ =\ \pi a_m. }
Tak więc widzimy, że z prawej strony wzoru (Uzupelnic csf|) znikają
wszystkie całki, poza całką o współczynniku , a zatem
otrzymujemy wzór:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle a_m \ =\ \frac{1}{\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)\cos(mx)dx. }
Analogicznie, mnożąc obie strony wzoru (Uzupelnic sf|)
przez wyznaczamy wzory na współczynniki :
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle b_m \ =\ \frac{1}{\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)\sin(mx)dx. }
(pozostawiamy to jako ćwiczenie).
Możemy teraz wypisać definicję.
Definicja
Dla funkcji okresowej , o okresie ,
i całkowalnej na , tworzymy szereg
ze współczynnikami
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned a_0 &= \frac{1}{2\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)dx,\\ a_m &= \frac{1}{\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)\cos(mx)dx, \ m=1,2,...,\\ b_m &= \frac{1}{\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(x)\sin(mx)dx\ m=1,2... \endaligned}
Szereg ten nazywamy szeregiem Fouriera funkcji . Wzory na
współczynniki nazywają się
wzorami Eulera-Fouriera.
Powyższa konstrukcja pokazuje, że prawdziwe jest następujące
stwierdzenie.
Stwierdzenie
Jeśli funkcję , okresową, o okresie
, całkowalną na , możemy zapisać w postaci
jednostajnie zbieżnego szeregu:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ a_0+\sum_{n=1}^{\infty}a_n\cos(nx)+b_n\sin(nx), }
to współczynniki i wyrażają się wzorami Eulera-Fouriera.
(Tak więc przy powyższych założeniach, mamy jednoznaczne
przedstawienie w postaci sumy szeregu trygonometrycznego.)
Uwaga
Na początku tej części wykładu założyliśmy, że we wzorze (Uzupelnic sf|)
zachodzi równość, a co więcej, że szereg po prawej stronie tego
wzoru jest zbieżny jednostajnie. Zazwyczaj jednak mamy daną funkcję
, ale nie mamy danego szeregu
, tym bardziej nic
nie wiemy o jego zbieżności.
Zauważmy jednak, że zawsze możemy wypisać formalnie szereg
Fouriera dla danej funkcji (oczywiście dla funkcji spełniającej
nasze założenia, czyli okresowej i całkowalnej).
Piszemy wówczas:
gdzie
współczynniki i są wyliczone ze wzorów
Eulera-Fouriera. Utworzyliśmy zatem szereg Fouriera funkcji ,
ale pozostaje pytanie, kiedy i do czego ten szereg jest zbieżny.
Zaznaczmy, że suma szeregu Fouriera danej funkcji wcale nie musi
być równa tej funkcji.
Na poniższym rysunku widzimy wykres funkcji (zielony) i wykres
sumy szeregu Fouriera tej funkcji (czerwony).
{ Rysunek AM2.03.07}
Jedną z odpowiedzi na pytanie o zbieżność szeregu Fouriera daje
poniższe kryterium Dirichleta (które podajemy bez dowodu):
Twierdzenie
(Kryterium Dirichleta)
Załóżmy, że funkcja
o okresie jest przedziałami monotoniczna
w (to znaczy, że przedział
można podzielić na skończoną liczbę przedziałów, w których
funkcja jest monotoniczna) i ma co najwyżej skończoną liczbę punktów
nieciągłości. Wówczas, w każdym punkcie ciągłości
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x_0) \ =\ a_0+\sum_{n=1}^{\infty}a_n\cos(nx_0)+b_n\sin(nx_0). }
Co więcej, dla każdego punktu nieciągłości
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle a_0+\sum_{n=1}^{\infty}a_n\cos(ny_0)+b_n\sin(ny_0) \ =\ \frac{f(y_0^+)+f(y_0^-)}{2}, }
gdzie zapis oznacza lewostronną granicę funkcji w
punkcie a zapis - granicę prawostronną.
Typowy przykład funkcji spełniającej założenia powyższego
kryterium jest przedstawiony na rysunku powyżej, wykres funkcji
jest zielony a wykres sumy szeregu Fouriera czerwony.
Uwaga
W zastosowaniach często mamy do czynienia z funkcjami
nieokresowymi, zadanymi w przedziale . W takich
przypadkach musimy funkcję na całe rozszerzyć okresowo.
{ Rysunek AM2.03.06 (ponownie)}
Może się też zdarzyć, że będziemy chcieli rozwinąć w szereg
Fouriera funkcję , okresową, ale o okresie (a nie ).
Stosujemy wówczas podstawienie i dostajemy
wzory na współczynniki:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned a_0 &= \frac{1}{2\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(\frac{Ty}{\pi})dy,\\ a_m &= \frac{1}{\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(\frac{Ty}{\pi})\cos(my)dy, \ m=1,2,\ldots\\ b_m &= \frac{1}{\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}f(\frac{Ty}{\pi})\sin(my)dy\ m=1,2,\ldots \endaligned}
Dostajemy zatem rozwinięcie
czyli, wracając do zmiennej :
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ a_0+\sum_{n=1}^{\infty}a_n\cos(\frac{n\pi x}{T})+b_n\sin(\frac{n\pi x}{T}). }
Przeliczmy teraz jeden istotny przykład:
Przykład
Rozwinąć w szereg Fouriera funkcję zadaną
na przedziale .
Liczymy współczynniki:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned a_0 &= \frac{1}{2\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}x^2dx=\frac{\pi^2}{3},\\ a_n &= \frac{1}{\pi}\displaystyle\int\limits_{-\pi}^{\pi}x^2\cos(nx)dx=\frac{2}{\pi}\displaystyle\int\limits_{0}^{\pi}x^2\cos(nx)dx\\ &= \frac{2}{\pi}x^2\frac{\sin(nx)}{n}\bigg|_0^{\pi}- \frac{4}{n\pi}\displaystyle\int\limits_{0}^{\pi}x\sin(nx)dx\\ &= \frac{4}{n\pi}x\frac{\cos(nx)}{n}\bigg|_0^{\pi}-\frac{4}{n^2\pi}\displaystyle\int\limits_{0}^{\pi}\cos(nx)dx=(-1)^n\frac{4}{n^2}. \endaligned}
Jako ćwiczenie zauważmy, że wszystkie współczynniki są równe
zero.
Tak więc, skoro nasza funkcja spełnia warunki powyższego kryterium
zbieżności, możemy napisać:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle x^2 \ =\ \frac{\pi^2}{3}+4\sum_{n=1}^{\infty}(-1)^n\frac{\cos(nx)}{\pi}. }
Podstawiając w tym wzorze i pamiętając, że
, otrzymujemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \pi^2 \ = \ \frac{\pi^2}{3}+4\sum_{n=1}^{\infty}(-1)^n\frac{(-1)^n}{n^2}, }
czyli
zatem nie
tylko wykazaliśmy zbieżność szeregu
, ale nawet policzyliśmy jego
sumę.
{ Rysunek AM2.03.09a}
{ Rysunek AM2.03.09b}
{ Rysunek AM2.03.09c}
{ Rysunek AM2.03.09d}
{ Rysunek AM2.03.09e}
{ Rysunek AM2.03.09f}
{ Rysunek AM2.03.09g : Animacja}