Biografia Weierstrass, Karl

Karl Weierstrass (1815-1897) – niemiecki matematyk.

Po ukończeniu nauki w Gymnasium Theodorianum w Paderborn studiował najpierw na uniwersytecie w Bonn prawo i ekonomię (1834-38), a następnie na uniwersytecie w Münster matematykę i fizykę (1838-40), które bardziej odpowiadały jego upodobaniom. Początkowo pracował następnie jako nauczyciel w gimnazjach w Münster, w gminie Deutsch-Krone i od roku 1848 w Braniewie. Po tym, jak jego publikacje matematyczne spotkały się z uznaniem w świecie fachowców tej dziedziny otrzymał powołanie jako profesor Uniwersytetu Berlińskiego, gdzie wykładał przez 30 lat.

W swej działalności naukowej Weierstrass zajmuje się m.in. teorią funkcji analitycznych opartą na szeregach potęgowych, algebrze liniowej. Teorię funkcji zmiennej zespolonej rozwinął Weierstrass do tego stopnia, że dał właściwie nowe zupełnie podstawy tej dziedzinie. Znane jest jego podstawowe twierdzenie o jednostajnej zbieżności szeregów funkcyjnych. Jest zwolennikiem tzw. arytmetyzacji algebry, tzn. wyłączania geometrii ze wszystkich dowodów z algebry. Początkowo bardzo usilnie stara się ją urzeczywistnić, później częściowo porzuca. Weierstrass nigdy nie starał się sam znaleźć zastosowania dla swych odkryć w mechanice. Prace te zlecał swoim uczniom i współpracownikom, m.in. Kowalewskiej, Schwarzowi, Mittag-Lefflerowi.

Po otrzymaniu dyplomu Weierstrass nie porzuca pracy nauczycielskiej w szkole średniej. Jeszcze krótko pozostaje w Munster, następnie przenosi się do Teutsch-Krone, gdzie przebywa w latach 1842-1848. W 1848 opuszcza to miasto i pracuje w szkole średniej w Braunsberg przez 7 lat. W 40. roku życia Weierstrass otrzymuje tytuł profesora nadzwyczajnego. Wtedy dopiero osiedla się na stałe w Berlinie. Rozpoczyna tutaj pracę na uniwersytecie. W 1861 sformułował przykład funkcji ciągłej nie mającej pochodnej w żadnym punkcie. Po 8 latach intensywnej działalności Weierstrass otrzymuje tytuł profesora zwyczajnego.

Jego wykłady cieszyły się niesłychaną popularnością, był bowiem cenionym przez studentów wykładowcą. Pochłonięty całkowicie pracą naukową Weierstrass nie opublikował nigdzie swych osiągnięć. Pierwsze swe prace oddał do druku dopiero w 1895 r., tj. po 54 latach od napisania pierwszej swej pracy z zakresu funkcji eliptycznych, którą tak wysoko ocenił prof. Gudermann. Dlatego też wiele twierdzeń udowodnionych przez Weierstrassa odkryto ponownie w latach późniejszych, a większość jego prac została wydana po jego śmierci.

Był nauczycielem takich matematyków jak: Georg Cantor, Georg Ferdinand Frobenius, Otto Hölder, Adolf Hurwitz, Felix Klein, Marius Sophus Lie, Hermann Minkowski i Zofia Kowalewska. Członek Akademii Nauk w Berlinie i francuskiej AN. Weierstrass był jednym z twórców nowoczesnych ścisłych metod matematycznych. Publikował ważne prace z dziedziny teorii funkcji analitycznych, algebry liniowej, geometrii różniczkowej, rachunku wariacyjnego, analizy matematycznej.