SOP wyk nr 3-Slajd27

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 21:45, 15 sie 2006 autorstwa Dwa (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Wirtualne planowanie rotacyjne (VRR)

Wirtualne planowanie rotacyjne (VRR)


Rozwiązanie problemu procesów ograniczonych wejściem­wyjściem można uzyskać przez zwiększenie preferencji dla procesów, które wchodzą w stan gotowości po zakończeniu oczekiwania na urządzenie zewnętrzne. Można w tym celu zastosować planowanie dwukolejkowe z obsługą obu kolejek zgodnie z algorytmem rotacyjnym. Jedna z tych kolejek — pomocnicza — przeznaczona jest na procesy gotowe po zakończeniu operacji wejścia­wyjścia, a druga — główna — na procesy, które wykorzystały kwant czasu lub z innych powodów oddały procesor. Kolejkę pomocniczą obsługiwać należy oczywiście w pierwszej kolejności. Taka bezwzględna preferencja dla jednej grupy procesów mogłaby spowodować głodzenie drugiej grupy. W tym przypadku procesy z kolejki głównej mogłyby nigdy nie dostać procesora. Procesy z kolejki pomocniczej otrzymują jednak do dyspozycji tylko tę część kwantu czasu, której nie wykorzystały w wyniku zażądania operacji wejścia­wyjścia. Jeśli zatem proces po wykorzystaniu połowy kwantu czasu zażądał operacji wejścia­wyjścia, po zakończeniu tej operacji trafi do kolejki pomocniczej z drugą połową kwantu czasu do dyspozycji. W ten sposób każdy proces, nawet jeśli wielokrotnie zażąda operacji wejścia­wyjścia w ramach jednego kwantu, ostatecznie wykorzysta swój kwant czasu i trafi na koniec kolejki głównej.

Zaprezentowane podejście jest przykładem wykorzystania kolejki dwupoziomowej ze sprzężeniem zwrotnym. Podobny efekt można uzyskać różnicując względne priorytety procesów, co jednak najczęściej i tak implementowane jest za pomocą kolejek wielopoziomowych ze sprzężeniem zwrotnym.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>