BD-2st-1.2-w06.tresc-1.1-Slajd7
Współczynnik blokowania
W praktyce, w jednym bloku dyskowym lub bloku pamięci operacyjnej mieści się niecałkowita liczba rekordów. Wynika to z faktu, że rozmiar bloku nigdy nie jest wielokrotnością rozmiaru rekordu. Maksymalna liczba rekordów, która może się zmieścić w bloku jest określana za pomocą tzw. współczynnika blokowania (bloking factor) - bfr. Jest on definiowany następująco.
Niech B oznacza rozmiar bloku dyskowego, R - oznacza rozmiar rekordu. Dla uproszczenia zakłada się że albo rozważane są rekordy o stałej długości R bajtów, albo dla rekordów o zmiennej długości R oznacza maksymalny rozmiar rekordu. Współczynnik blokowania jest określany jako największa liczba całkowita mniejsza od ilorazu rozmiaru bloku i rozmiaru rekordu. Wyraża to wzór nr 1 ze slajdu.
Przyjmując taką definicję współczynnika blokowania, łatwo jest obliczyć wolny obszar jaki pozostaje w każdym z bloków. Jest on wyrażony wzorem: B - (brf * R). W przypadku rekordów o zmiennej długości jest to obszar minimalny.
