Biografia Poisson, Siméon Denis

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Siméon Denis Poisson (1781-1840) – francuski mechanik teoretyk, fizyk i matematyk.

W latach 1798-1800 kształcił się w L'Ecole Polytechnique w Paryżu, po czym rozpoczął w niej pracę nauczycielską. W roku 1806 Poisson został profesorem, honorowym L'Ecole Polytechnique, a w 1809 profesorem Sorbony. W tym czasie był jednym z najznakomitszych młodych matematyków. Od chwili ukończenia wyższej uczelni interesował się pewnymi zagadnieniami astronomicznymi, mechaniką teoretyczną oraz zastosowaniem matematyki w mechanice i fizyce. To ostatnie zainteresowanie doprowadziło go w latach późniejszych do odkryć w matematyce „czystej”. W 1811 wydał pierwsze poważne dwutomowe dzieło pt. Traite de mecanique (Traktat o mechanice). Praca powyższa przez długi czas była jednym z najlepszych podręczników mechaniki. Odznaczała się jasnością wykładu i przystępnością. W 1812 Poisson został członkiem Academie des Science. W rok później ogłosił pracę pt. Uwagi o równaniach teorii ciążenia, gdzie wyprowadził równanie nazwane później jego nazwiskiem. Prace Poissona, a jest ich ponad 300, obejmują różnorodne problemy, jak między innymi zagadnienia stałości systemu słonecznego, teorię sprężystości, hydrodynamikę, elektrostatykę i magnetyzm.

W czystej matematyce do dziś mają znaczenie prace na temat całki oznaczonej, teorii równań różniczkowych o pochodnych cząstkowych i teorii rachunku prawdopodobieństwa (np. prawo małych liczb). W roku 1816 Poisson objął katedrę mechaniki teoretycznej na Uniwersytecie Paryskim, gdzie pracował do roku 1837. W roku 1826 został przyjęty w poczet członków petersburskiej Akademii Nauk.

Z poważniejszych prac, jakie ogłosił w latach późniejszych, wymienić należy: Memoire sur la theorie des ondes (Teorię fal z 1826), Theorie nouvelle de Taction ca-pillaire (Nowa teoria włoskowatości z 1831), Teorie du calcul de probabilites (Teoria rachunku prawdopodobieństwa z 1833) oraz Theorie mathematiąue de la chaleur (Matematyczna teoria rozchodzenia ciepła z 1835).

Jako stronnik Napoleona otrzymał od niego tytuł barona i wiele odznaczeń. Mimo to gorliwie służył i późniejszym po Napoleonie rządom. Za Ludwika Filipa został w 1837 r. członkiem izby parów. Wiele nazw pojęć matematycznych, jak np. rozkład Poissona, nawias Poissona, liczba Poissona, pochodzi od jego nazwiska.