Biografia Goedel, Kurt

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 20:40, 10 sie 2006 autorstwa Rogoda (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Kurt Goedel (1906-1978)

Urodzony w Bruenn (Brno), gdzie z wyróżnieniem ukończył studia. Następnie doktoryzował na Uniwersytecie Wiedeńskim u słynnego matematyka Hansa Hahna. Po 1940 r. na stałe osiadł w Princeton, gdzie od 1953 r. aż do śmierci stał na czele Institute of Advanced Study.

Goedel zasłynął dzięki twierdzeniu o niezupełności, które zawarł w pracy Über formal unentscheidbare Sätze der Principia Mathematica und verwandter Systeme. I (1931). Wykazał w nim, że w każdym matematycznym systemie aksjomatycznym znajdują się takie twierdzenia, których prawdziwości lub fałszu nie można stwierdzić w oparciu o aksjomaty tego systemu. W tym znaczeniu teorie pozostają zatem zawsze niekompletne. To osiągnięcie Goedla położyło kres kilkusetletnim próbom oparcia całości wiedzy matematycznej na bazie aksjomatów. Wykazano tym samym, że matematyka nie jest skończonym systemem, a w konsekwencji, że nie sposób zaprogramować komputera zdolnego odpowiedzieć na wszystkie pytania matematyczne.

Wraz z rozpoczęciem pracy w Princeton, Goedel skierował swoje zainteresowanie naukowe także w kierunku fizyki oraz filozofii, w szczególności Leibniza, w mniejszym stopniu także Kanta i Husserla. W tym czasie zaprzyjaźnił się także z Albertem Einsteinem, co niewątpliwie wpłynęło na rozumienie przez Goedla zagadnienia względności.

Geodel wielokrotnie otrzymywał za swoją działalność nagrody i odznaczenia (Nagroda Einsteina w 1951, National Medal of Science w 1974 ). Został również przyjęty do kilku prestiżowych stowarzyszeń naukowych, jak choćby do amerykańskiej National Academy of Science czy brytyjskiego Royal Society.

W nekrologu zamieszczonym przez The Times, tak odniesiono się do osiągnięć naukowych Kurta Goedla:

(…) bogactwo jego myśli będzie z pewnością pobudzać innych do dalszej pracy. Niewielu matematykom dane jest osiągnąć taki rodzaj nieśmiertelności.