|
W celu wyznaczenia punktu przebicia płaszczyzny Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \alpha\}
, prostą Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, należy przez tą prostą poprowadzić dowolną płaszczyznę Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \beta\}
, a następnie wyznaczyć krawędź Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k\}
, przecięcia się płaszczyzn Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \alpha\}
, i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \beta\}
,.
W miejscu przecięcia się dwóch prostych Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k\}
, i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, otrzymamy punkt Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle P\}
, - wspólny dla prostej Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, i płaszczyzny Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \alpha\}
, czyli punkt przebicia płaszczyzny Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \alpha\}
, prostą Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
,. Na rys. 2.4_1.b przedstawiony został przykład wyznaczania punktu przebicia prostej Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, z płaszczyzną . Zgodnie z wcześniej omówionym schematem postępowania, w pierwszej kolejności przez daną prostą Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, poprowadzimy płaszczyznę pionowo - rzutującą Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \beta\}
,. Jeżeli prosta ma leżeć w płaszczyźnie Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \beta\}
, to rzut pionowy płaszczyzny, będący jednocześnie śladem pionowym płaszczyzny powinien pokrywać się z rzutem pionowym prostej . Każdy element płaski leżący w płaszczyźnie pionowo - rzutującej będzie miał rzut pionowy zawierający się w śladzie pionowym (rzucie pionowym) płaszczyzny. Kolejny etap - to wyznaczenie krawędzi przecięcia się płaszczyzn Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \alpha\}
, i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \beta\}
,. Rzut pionowy krawędzi wyznaczymy natychmiast, ponieważ musi on, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, leżeć na rzucie pionowym płaszczyzny Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \beta\}
,. Otrzymujemy, zatem rzut pionowy krawędzi . Ponieważ krawędź Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k\}
, jest prostą leżącą w płaszczyźnie trójkąta musi zatem przecinać boki tego trójkąta. Punkty przecięcia rzutu pionowego krawędzi z rzutami pionowymi boków oznaczono odpowiednio cyframi i . Rzuty poziome tych punktów Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 1'\}
, i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 2'\}
,, które wyznaczymy na odpowiednich rzutach poziomych boków trójkąta pozwolą wyznaczyć rzut poziomy krawędzi Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k'\}
,. Ostatni etap tego zadania to poszukiwanie punktu Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle P\}
, - przecięcia się krawędzi Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k\}
, z prostą Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
,, który jest punktem przebicia płaszczyzny Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \alpha\}
, prostą Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
,. W rzucie pionowym proste Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle k"}
i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l"}
pokrywają się, ale w rzucie poziomym punkt przecięcia jest wyraźnie widoczny. Oznaczając rzut poziomy punktu Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle P'\}
, możemy następnie wyznaczyć jego rzut pionowy, poprzez przecięcie się odnoszącej prostopadłej do osi x z rzutem pionowym prostej . Przyjmując założenie, że płaszczyzna trójkąta jest nieprzezroczysta powinniśmy oznaczyć jeszcze widoczność prostej. Podobnie jak postępowaliśmy poprzednio, widoczność w danym rzucie oznaczamy analizując rzut drugi. I tak, chcąc rozpatrzyć widoczność prostej w rzucie poziomym analizujemy rzut pionowy. Ocenimy, czy punkt Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 2\}
, leżący na boku Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle BC\}
, ma większą głębokość (odległość od rzutni pionowej) niż punkt Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 3\}
, leżący na prostej Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
,. Ocenę tego faktu możemy zaobserwować w rzucie poziomym. Punkt Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 2\}
, leżący na boku Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle BC\}
, jest bardziej oddalony od rzutni pionowej (ma większą głębokość), zatem bok Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle BC\}
, w rzucie pionowym jest widoczny, prosta Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, natomiast, na której leży punkt Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 3\}
, jest niewidoczna. Podobną analizę możemy przeprowadzić dla rzutu poziomego, oceniając wysokość punktów Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 4\}
, i Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 5\}
, (w rzucie pionowym) należących odpowiednio do prostej Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, i boku Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle AB\}
,. Prosta Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle l\}
, będzie niewidoczna, natomiast bok Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle AB\}
, w rzucie poziomym będzie widoczny.
|