Biografia Maurolico, Francesco
Francesco Maurolico (łac. Franciscus Maurolycus) (1494-1575) – włoski matematyk i astronom.
Jego wieloletnia praca przyczyniła się do rozwoju takich gałęzi nauk, jak geometria, optyka, mechanika, muzyka czy astronomia. Urodzony w Mesynie, wywodził się z greckiej rodziny, która osiedliła się na Sycylii po upadku Konstantynopola w 1453. Otrzymał solidne wykształcenie. Jego ojciec, Antonio, był w Konstantynopolu lekarzem, a w Mesynie obejmował stanowisko mincmistrza miasta.
W 1521 Maurolico przyjął święcenia kapłańskie. W 1550 wstąpił do zakonu Benedyktynów i był mnichem w Monastero di Santa Maria del Parto a Castelbuono. Dwa lata później został wyświęcony na opata Cattedrale San Nicolò di Messina. Maurolico poszedł w ślady swego ojca zostając mincmistrzem Mesyny, a przez pewien czas zajmował się również utrzymaniem fortyfikacji miasta w imieniu cesarza rzymsko-niemieckiego Karola V. Maurolico uczył dwu synów Juana de Vegi, namiestnika Karola na Sycylii, i był pod patronatem wielu bogatych i wpływowych osób. W latach 1548-40 Maurolico przebywał na zamku Pollina na Sycylii, jako gość tamtejszego markiza, gdzie przystosowuje jedną z wież do badań astronomicznych. Jego długoletnie obserwacje nieba doprowadziły m.in. w 1572 do odnotowania supernowej, która pojawiła się w gwiazdozbiorze Kasjopei. W 1569 Maurolico został wyznaczony na stanowisko profesora Uniwersytetu w Mesynie.
Warto wymienić dzieła Maurolico, które zawierają elementy nowatorskie, jak na ówczesne czasy i pokazują szeroki wachlarz zainteresowań uczonego. I tak, dzieło Photismi de lumine et umbra skończone w 1521, a wydane pośmiertnie w 1611, dotyczy załamania światła oraz próbuje wytłumaczyć zjawisko tęczy. Rozprawa z 1575 Arithmeticorum libri duo zawiera pierwszy znany dowód przeprowadzony za pomocą indukcji matematycznej. W tym samym roku w Opuscola mathematica Maurolico próbuje obliczyć środek ciężkości różnych ciał. Jego zlecona przez senat Mesyny praca Sicanicarum rerum compendium (1553) przedstawia historię Sycylii, w którą zostały wplecione fakty autobiograficzne autora. Metodologia pomiarów Ziemi opublikowana w dziele Cosmographia (1543) posłużyła Jeanowi Piccardowi w pomiarze południka. Maurolico jest autorem również wielu tłumaczeń tekstów starożytnych, autorstwa m.in. Euklidesa czy Archimedesa.
