Teoria informacji/TI Ćwiczenia 14

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 [Nieobliczalność Ω]

{{{3}}}

{{cwiczenie|2 [Uniwersalny test Martina-Lofa]|Ćwiczenie 2| Definicja [Test]

Funkcję δ:{0,1}*N nazwiemy testem, jesli dla każdych m,n,
|{w{0,1}n:δ(w)m}|2n12m

Zauważmy, że dla każdego w, istnieje co najwyżej skończenie wiele m, takich że δ(w)m. Intuicyjnie, funkcja δ(w) wskazuje, jak bardzo słowo w ,,odbiega od normy". Warunek stwierdza, że takich ciągów nie może być zbyt wiele (w przeciwnym razie stanowiłyby normę).

Niech Z={δ0,δ1,} będzie przeliczalną rodziną testów. Dowiedź, że funkcja określona wzorem
δZ(w)=max{δn(w)n:n0}

jest testem.


Interesujący jest przypadek, kiedy funkcja δZ sama należy do rodziny Z.

Test δ nazwiemy efektywnym, jeśli istnieje maszyna Turinga Mδ, która przyjmując na wejściu parę w,m,
jeśli δ(w)m, zatrzymuje się i daje odpowiedź TAK;
jesli δ(w)<m, daje odpowiedź NIE, lub się zapętla. 

Innymi słowy, zbiór {w,m:δ(w)m} jest rekurencyjnie przeliczalny, chociaż funkcja δ nie musi być rekurencyjna. Zauważmy, że testów efektywnych jest przeliczalnie wiele. (Dlaczego ?)

Zauważmy, że dla każdego w, istnieje co najwyżej skończenie wiele m, takich że δ(w)m.

Dowiedź, że istnieje rekurencyjna numeracja wszystkich testów, tzn. maszyna Turinga T, taka że zbiór jej wartości {T(x):x{0,1}*} jest dokładnie zbiorem kodów {Mδ:δ jest testem }.
Dowiedź, że następujaca funkcja jest testem:
δU(w)=max{