TKI Moduł 13

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 16:26, 20 cze 2006 autorstwa Pqw (dyskusja | edycje) (wykład 13.1)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Udowodnijmy teraz podstawowe twierdzenie na temat diagramów w kategorii Dcpo.

Twierdzenie. W Dcpo istnieją granice dowolnych diagramów.

Dowód: Dowód przeprowadzimy dla szczególnego diagramu:

[DIAGRAM]

(Dowód ogólny jest analogiczny lecz wymaga bardziej technicznego zapisu, wiec go pominiemy.) Pokażemy, że granica powyższego diagramu jest dana jako

D={(x0,x1,...)(nω)(fn(xn+1)=xn)}.

Zauważmy, że zbiór D jest posetem, w którym elementy są uporządkowane po współrzędnych (to znaczy, że porządek jest dziedziczony z produktu ΠnωDn. Jeśli GD jest zbiorem skierowanym, to dla każdego nωzbiór πn[G]={xnxG}jest skierowanym podzbiorem Dn. Niech yn={xnxG}. Z ciągłości funkcji tworzących diagram mamy: fn(yn+1)=fn({xn+1xG})={xnxG}=yn. To znaczy, że (y0,y1,...)D i, jak łatwo zauważyć, element ten jest supremum skierowanym zbioru G. Pokazaliśmy więc, że D Dcpo.

Udowodnimy teraz, że D wraz z projekcjami {πn:DDnnω} jest granicą. Po pierwsze, dla GD mamy

πn(G)=yn={xnxG}=πn[G],

a więc projekcje są ciągłe. Po drugie, jeśli {gk:EDkkω} jest dowolną inną granicą, to zdefiniujmy h:ED jako h(x)=(g0(x),g1(x),...). Z definicji powyższej wynika, że dla każdego kω mamy $\pi_k \circ h = g_k</math>. Zauważmy, że to świadczy o jednoznaczności wyboru h. A zatem D jest granicą omawianego diagramu. Co więcej, z jednoznaczności granicy wnioskujemy, że DE. QED

Uwaga! Powyższe twierdzenie nie zachodzi dla klas dziedzin ciągłych i algebraicznych w ogólności. Aby granica była również posetem odpowiedniej klasy, musimy nałożyć poewne restrykcje zarówno na kształ diagramów, jak i na własności funkcji tworzących diagram.

Twierdzenie o zgodności granicy prostej i odwrotnej

Przedstawimy teraz twierdzenie o zgodności granicy prostej i odwrotnej pewnych szczególnych diagramów w kategorii posetów zupełnych. Wynik ten jest znany w literaturze angielskojęzycznej jako limit-colimt coincidence i jest jednym z kamieni milowych w teorii dziedzin. Twierdzenie to wykorzystuje się przede wszystkim przy rozwiązywaniu tak zwanych rekursywnych równań dziedzinowych (ang. recursive domain equations). Przykładem takiego równania jest D[DD]. Okazuje się, że jego nietrywialne rozwiązania istnieja! Tak więc istnieją posety, które są izomorficzne z przestrzenią swoich ciągłych endofunkcji! Jeden z takich częściowych porządków skonstruujemy poniżej, pod koniec wykładu.

Twierdzenie. Rozważmy diagram F w kategorii Dcpo taki, że:

1. Wierzchołkami F są posety D0,D1,D2,...;

2. Dla nm istnieją funkcje emn:DnDm i pnm:DmDn tworzące parę e-p; 3. Dla każdego nω mamy enn=1Dn;

4. Dla nmk mamy ekn=ekmemn oraz pnk=pnmpmk.

Zdefiniujmy:

D={(x0,x1,...)(nm)(xn=pnm(xm))},

pm:DDm,  (x0,x1,...)xm, mω

em:DmD, x(kn,mpnkekm(x)nω).

Wtedy:

5. Para (em,pm) jest parą e-p i zachodzi nωenpn=1D,

6.{pn:DDn} jest granicą diagramu F. Jeśli {gn:CDn} jest dowolną inną granicą, to izmorfizm h:CD jest dany jako h(x)=(gn(x)nω) lub h=nengn;

7.{en:DnD} jest granicą odwrotną diagramu F. Jeśli {fn:EDn} jest dowolną inną granicą, to izmorfizm f:DE jest dany jako f(xnnω)=nfn(xn) lub f=nfnpn.