Biografia Thue, Axel

Axel Thue (1863-1922) – norweski matematyk.

Już podczas swoich wczesnych lat nauki w Oslo, przejawiał wielkie zainteresowanie fizyka. W 1889 kończy Uniwersytet w Oslo, a rok później wyjeżdża do Leipzig, gdzie pracuje naukowo pod okiem Mariusa Sophusa Lie’a. W jego pracach nie widać jednakże wpływu Lie’a, gdyż Thue miał problemy z nadążeniem za jakimkolwiek innym tokiem rozumowania, poza swoim własnym.

Thue spędza też pewien okres swojego życia w Berlinie, gdzie uczęszcza na wykłady Helmholtza, Fuchsa i Kronerckera. Po powrocie uzyskuje stypendium z matematyki, z którego korzysta w latach 1891-94. Po tym okresie dostał posadę na Politechnice w Trondheim, gdzie pracuje w latach 1894-1903. W 1903 zostaje nominowany na stanowisko profesora matematyki stosowanej na Uniwersytecie w Oslo, którą to posadę obejmuje aż do śmierci.

W 1909 Thue publikuje w czasopiśmie Crelle’a ważną pracę dotyczącą liczb algebraicznych, pokazującą na przykład, iż równanie y3 - 2x2 = 1 nie może być spełnione przez nieskończoną ilość par liczb całkowitych. Praca ta była dwukrotnie poszerzana – w 1920 przez Carla Ludwiga Siegela i w 1958 przez Klausa Rotha. Edmund Landau, w 1922, opisuje publikację Thuego jako „najważniejsze odkrycie w dziale elementarnej teorii liczb”.

Thue napisał również 35 innych prac dotyczących teorii liczb, skupiających się głównie na równaniach diofantycznych. Jego kolejna znana praca pochodzi z 1910, a omawia w niej „problem słowa” dotyczący skończenie reprezentowalnych półgrup. Thue twierdził, że im problem jest dalszy od zastosowania praktycznego, tym jest ważniejszy. W 1914 definiuje wcześniej omawiany tzw. „problem słowa” lub „problem Thuego”, związany blisko z problemem stopu. Znany jest również z prac z zakresu kombinatoryki.