Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 10: Wzór Taylora. Ekstrema
10. Wzór Taylora. Ekstrema
Ćwiczenie 10.1.
Wyznaczyć ekstrema funkcji
a) ,
b) ,
c) ,
d) ,
e) ,
f) .
Najpierw należy określić dziedzinę badanych funkcji. Następnie wyznaczyć punkty krytyczne, badając pochodną (nie zapomnieć sprawdzić, czy otrzymane punkty są w dziedzinie) i zbadać znak pochodnej w ich sąsiedztwie. Można też badać znak drugiej pochodnej w punktach krytycznych.
f) Przypomnijmy, że funkcje postaci rozważa się przy założeniu . By policzyć pochodną tych funkcji, można je przedstawić w postaci (dlaczego?). Szukając punktów krytycznych drugiej funkcji w tym podpunkcie, zastanówmy się, kiedy suma dwóch składników nieujemnych jest równa zero.a) Dziedziną funkcji jest zbiór . Liczymy pochodną
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty krytyczne i . Ponieważ w pierwszym z tych punktów pochodna zmienia znak z dodatniego na ujemny, a w drugim z ujemnego na dodatni, ma w punkcie maksimum, a w punkcie minimum.
Dziedziną funkcji jest . Liczymy pochodną
która jest określona w całej dziedzinie funkcji i ma dwa punkty krytyczne i . W pierwszym z tych punktów pochodna nie zmienia znaku (w całym przedziale jest nieujemna), w drugim natomiast zmienia z dodatniego na ujemny, zatem ma w punkcie maksimum i jest to jedyne ekstremum tej funkcji.
Pochodna funkcji dana wzorem
jest określona w całej dziedzinie tej funkcji, to znaczy w zbiorze , ma jedno miejsce zerowe i jest nieujemna. Zatem funkcja nie ma ekstremów.
b) Zarówno funkcja jak i jej pochodna
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego . Punkty krytyczne pochodnej to punkty postaci , oraz , gdzie . Policzmy drugą pochodną . Zatem , dla dowolnego . Wnioskujemy stąd, że funkcja ma minima w punktach oraz maksima w punktach .
Zarówno funkcja , jak i jej pochodna
są określone w zbiorze . Punkty krytyczne mają postać , gdzie , ale pochodna jest nieujemna w całym zbiorze liczb rzeczywistych, zatem funkcja nie ma ekstremów.
c) Dziedziną funkcji i jej pochodnej
jest zbiór . Funkcja ma dwa punkty krytyczne i , w obu pochodna zmienia znak, odpowiednio z plusa na minus i na odwrót, zatem ma w maksimum i w minimum.
Dziedziną funkcji i jej pochodnej
jest zbiór . Badana funkcja ma minimum w punkcie krytycznym i maksimum w punkcie krytycznym .
d) Funkcja i jej pochodna są określone w . Jedynym punktem krytycznym jest i funkcja ma w nim maksimum.
Funkcja jest określona w i parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w przedziale . Tam pochodna jest dana wzorem
Liczymy drugą pochodną
Ponieważ wartość jest dodatnia, funkcja ma w punkcie krytycznym minimum. Z parzystości funkcji wynika, że również w punkcie jest minimum.
e) Dziedziną funkcji i jej pochodnej
jest zbiór liczb rzeczywistych. Badana funkcja ma maksimum w punkcie i minimum w punkcie .
Natomiast funkcja i jej pochodna
są określone tylko w przedziale . Ponieważ jest większe od 1, funkcja ma tylko jeden punkt krytyczny i ma w nim minimum.
f) Funkcja jest rozważana tylko dla dodatnich argumentów i jej pochodna jest też zdefiniowana w przedziale . Jedynym punktemkrytycznym jest punkt i ma w nim minimum.
Natomiast funkcja i jej pochodna
są zdefiniowane dla dowolnego argumentu rzeczywistego. Zauważmy, że jest wszędzie nieujemna, ponieważ oraz dla dowolnego . Zatem w punkcie krytycznym nie ma ekstremum. ( jest jedynym punktem krytycznym, bo nieujemna suma zeruje się tylko wtedy, gdy oba składniki się zerują, a jest jedynym pierwiastkiem funkcji każdej z tych funkcji).
Ćwiczenie 10.2.
Wyznaczyć ekstrema funkcji
a) ,
b) ,
c) ,
d) .
Podobnie jak w ćwiczeniu 10.1. wyznaczamy dziedzinę funkcji i punkty krytyczne oraz badamy znak pochodnej w sąsiedztwie punktów krytycznych.
a) Pierwszą z tych funkcji można zapisać w innej, dobrze znanej
postaci (jakiej?).a) Zauważmy, że można też zapisać w postaci . Funkcja ta ma minimum w punkcie i jest to jedyny punkt krytyczny tej funkcji, bo jej pochodna
jest nieokreślona tylko w punkcie i nigdzie się nie zeruje.
Dziedziną funkcji jest zbiór , a jej pochodnej zbiór . Pochodna nigdzie się nie zeruje, ale zmienia znak z ujemnego dla argumentów ujemnych na dodatni dla argumentów dodatnich. Funkcja ma zatem w minimum.
Wreszcie funkcja zdefiniowana dla wszystkich liczb rzeczywistych ma dodatnią pochodną , zdefiniowaną wszędzie poza zerem, które jest punktem krytycznym. Funkcja nie ma żadnego ekstremum, bo jej pochodna jest dodatnia.
<flash>file=am1c10.0010.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1c10.0010 |
<flash>file=am1c10.0020.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1c10.0020 |
b) Dziedziną funkcji jest suma przedziałów , a jej pochodnej
zbiór . Ponieważ funkcja jest nieujemna, osiąga minimum globalne w swoim jedynym miejscu zerowym . Ponadto ma również minimum w drugim punkcie krytycznym .
Natomiast również nieujemna funkcja jest zdefiniowana w przedziale i podobnie jak poprzednia funkcja osiąga swoje minimum globalne w swoim jedynym miejscu zerowym . Jest to jedyny punkt krytyczny funkcji , ponieważ jej pochodna
nie zeruje się w żadnym punkcie swojej dziedziny .
c) Dziedzinami wszystkich funkcji rozważanych w tym podpunkcie jest cały zbiór liczb rzeczywistych, natomiast ich pochodne nie są określone w zerze.
Jeśli , to
Punktami krytycznymi są i . Funkcja ma maksimum w punkcie i minimum w punkcie , ponieważ pochodna odpowiednio zmienia znak.
Jeśli , to
Funkcja ma minimum w punkcie i maksimum w punkcie .
Wreszcie jeśli , to i jedynym punktem krytycznym jest . Funkcja ma minimum w tym punkcie.
d) Zauważmy, że dla dowolnego rzeczywistego argumentu . Dlatego dziedziną funkcji jest cały zbiór liczb rzeczywistych, natomiast pochodna
jest nieokreślona tylko w punkcie . Funkcja ma minimum w tym punkcie.
Niech będzie dowolną liczbą rzeczywistą. Zauważmy, że ponieważ , więc , a w konsekwencji . Pokazaliśmy w ten sposób, że dziedziną funkcji jest cały zbiór liczb rzeczywistych. Pochodna
nie jest zdefiniowana w punktach i , ale zmienia znak w ich sąsiedztwach. Funkcja ma minimum w punkcie i maksimum w punkcie .
Ćwiczenie 10.3.
Wyznaczyć największą i najmniejszą wartość funkcji
a) ,
b)
w przedziale .
Obie funkcje są dobrze określone w badanym przedziale. Liczymy pochodne
Funkcja nie ma pochodnej w i
W przedziale obie te funkcje mają jeden punkt krytyczny .
Ponieważ i , najmniejszą wartością funkcji w przedziale jest , a największą .
Dla funkcji mamy i , zatem najmniejszą wartością funkcji w przedziale jest , a największą .
Ćwiczenie 10.4.
Znaleźć wymiary puszki do konserw w kształcie walca o objętości , do sporządzenia której zużyje się najmniej blachy.
Jeśli jest promieniem podstawy walca, jego wysokością, a jego objętością, to . Zatem dla naszej puszki zachodzi , a stąd . Niech oznacza pole powierzchni całkowitej walca, wtedy , gdzie . Liczymy pochodną . Zatem jedynym punktem krytycznym jest i osiąga w tym punkcie minimum. Jeśli , to również , czyli puszka musi mieć promień podstawy równy cm i wysokość również 5 cm, by do jej sporządzenia użyto najmniej blachy.
Ćwiczenie 10.5.
a) Udowodnić, że niezależnie od wyboru parametru funkcja ma minimum w punkcie .
b) Wykorzystując wzór Taylora dla , wyznaczyć przybliżoną wartość i oraz oszacować błąd przybliżenia.
a) Ciekawym przypadkiem jest oczywiście . Jaki znak ma iloczyn niezerowych punktów krytycznych funkcji ?
b) Na mocy wniosku ze wzoru Taylora zachodzi
gdzie dla pewnych takich, że
a) Policzmy pochodną . Jeśli , to ma oczywiście minimum globalne w . Jeśli , to dla czynnika kwadratowego pochodnej , jest więc dodatnia, a w konsekwencji ma trzy różne punkty krytyczne , w tym . Ze wzorów Viete'a mamy , zatem są tego samego znaku. Stąd już wynika, że funkcja ma minimum w punkcie .
b) Stosujemy najpierw wzór Taylora do funkcji w punkcie i dla . Jeśli , to otrzymujemyi bo .
Dla otrzymujemy
i
i bo .
Dla otrzymujemy
Ćwiczenie 10.6.
Niech
Pokazać, że ma -tą pochodną nieciągłą w , a należy do klasy , ale nie ma -ej pochodnej w , dla .
Wystarczy zbadać odpowiednie granice w : funkcji ilorazu różniczkowego dla funkcji , pochodnych funkcji i tak dalej.
Wszystkie zdefiniowane w tym zadaniu funkcje są klasy poza zerem. Granica nie istnieje z definicji Heinego, bo na przykład , a , zatem nie jest ciągła w zerze.
Mamy także z twierdzenia o iloczynie funkcji ograniczonej i zbieżnej do zera , jeśli , zatem funkcja jest ciągła w .
Następnie widzimy, że nie istnieje (jest to ta sama granica, którą liczyliśmy dla funkcji ), zatem nie ma pochodnej w zerze.
<flash>file=am1c10.0030.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1c10.0030 |
<flash>file=am1c10.0040.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1c10.0040 |
Natomiast ponieważ dla , wszystkie następne funkcje są różniczkowalne
i .
Pochodna jest nieciągła w , bo i nie istnieje (co pokazujemy analogicznie jak dla ).
Pochodne są ciągłe dla , co wynika po raz kolejny z twierdzenia o granicy iloczynu funkcji ograniczonej i funkcji zbieżnej do zera.
Kontynuujemy rozumowanie dalej...
<flash>file=am1c10.0050.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1c10.0050 |
<flash>file=am1c10.0060.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1c10.0060 |