Test HB

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 17:57, 20 sie 2006 autorstwa Bojkowska (dyskusja | edycje) (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Kosinska)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Funkcje elementarne

Przypominamy własności funkcji znanych ze szkoły (funkcja liniowa, homograficzna, wielomianowa, wykładnicza, funkcje trygonometryczne). Definiujemy funkcje hiperboliczne. Rozważamy podstawowe własności funkcji odwrotnych.

Funkcje różnowartościowe. Funkcje monotoniczne

Z wykładu z teorii mnogości wiemy, że funkcja różnowartościowa jest bijekcją na swój zbiór wartości. Wiemy także, że relacja odwrotna do bijekcji f:Xf(X) jest funkcją i to funkcją różnowartościową określoną na f(X) o wartościach w zbiorze X.

Definicja [Uzupelnij]

Niech AX i niech f:XY. Zacieśnieniem (inaczej: zawężeniem lub restrykcją) funkcji f do zbioru A nazywamy funkcję f|A:AY równą funkcji f na zbiorze A, tzn. xA:f|A(x)=f(x).

Definicja [Uzupelnij]

Niech f:XY będzie funkcją. Mówimy, że funkcja g:YX jest funkcją odwrotną do funkcji f, jeśli dla dowolnego elementu xX zachodzi równość g(f(x))=x i dla dowolnego elementu yY zachodzi równość f(g(y))=y.

Funkcję odwrotną do funkcji f:XY będziemy oznaczać często symbolem f1:YX, o ile nie prowadzi to do nieporozumienia. Należy odróżniać pojęcie funkcji odwrotnej od odwrotności funkcji, gdzie przez odwrotność funkcji f:X rozumiemy funkcję 1f:Xx1f(x).

Uwaga [Uzupelnij]

Niech f,g: będą funkcjami jednej zmiennej. Jeśli g jest funkcją odwrotną do f, to w prostokątnym układzie współrzędnych XOY wykres funkcji g jest obrazem wykresu funkcji f w symetrii osiowej względem prostej y=x.

Definicja [Uzupelnij]

Mówimy, że funkcja f: jest rosnąca (odpowiednio: ściśle rosnąca) w przedziale (a,b), jeśli

x,y(a,b) : x<yf(x)f(y)

(odpowiednio: x,y(a,b) : x<yf(x)<f(y).)

Definicja [Uzupelnij]

Mówimy, że funkcja f: jest malejąca (odpowiednio: ściśle malejąca) w przedziale (a,b), jeśli

x,y(a,b) : x<yf(x)f(y)

(odpowiednio: x,y(a,b) : x<yf(x)>f(y).)

Definicja [Uzupelnij]

Mówimy, że funkcja jest monotoniczna w przedziale, jeśli w tym przedziale jest rosnąca albo malejąca.

Przykład [Uzupelnij]

Funkcja xtgx rośnie w każdym z przedziałów postaci (π2+kπ,π2+kπ) nie jest jednak rosnąca w sumie przedziałów (π2,π2)(π2,3π2). Weźmy bowiem np. argumenty x=π4, y=3π4. Wówczas x<y, ale tgx=1>1=tgy.

Uwaga [Uzupelnij]

Jeśli g:(c,d)(a,b) jest funkcją odwrotną do funkcji f:(a,b)(c,d), to
a) jeśli f jest rosnąca, to g jest także rosnąca;
b) jeśli f jest malejąca, to g jest również malejąca.
Krótko: funkcja odwrotna do funkcji rosnącej jest rosnąca, a odwrotna do malejącej -- malejąca.

Przegląd funkcji jednej zmiennej rzeczywistej

{{definicja|[Uzupelnij]||

Niech a,b będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi. Funkcję xax+b nazywamy funkcją afiniczną.
{{red}[Rysunek am1w02.0010]} }}

Uwaga [Uzupelnij]

a) Wykresem funkcji afinicznej jest prosta.
b) Funkcja f(x)=ax+b jest ściśle rosnąca, gdy a>0 i ściśle malejąca, gdy a<0. Jest bijekcją zbioru na zbiór , gdy a0.
c) Funkcja odwrotna do funkcji afinicznej jest funkcją afiniczną.
d) Złożenie funkcji afinicznych jest funkcją afiniczną.

{{definicja|[Uzupelnij]||

Niech a,b,c,d będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi takimi, że adbc0. Funkcję xax+bcx+d nazywamy funkcją homograficzną lub -- krótko -- homografią.
{{red}[Rysunek am1w02.0030]} }}

Uwaga [Uzupelnij]

a) Funkcja afiniczna jest szczególnym przypadkiem funkcji homograficznej.
b) Wykresem funkcji homograficznej f jest prosta (jeśli f jest afiniczna) lub hiperbola (jeśli f nie jest afiniczna).
c) Funkcja odwrotna do homografii jest homografią.
d) Złożenie homografii jest homografią.

{{definicja|[Uzupelnij]||

Niech a będzie stałą, niech n=0,1,2,3,... będzie liczbą całkowitą nieujemną, a x -- zmienną. Wyrażenie algebraiczne axn nazywamy jednomianem zmiennej x. Jeśli a0, to liczbę n nazywamy stopniem jednomianu axn. Sumę w(x)=00+a1x+a2x2+...+anxn skończonej liczby jednomianów zmiennej x nazywamy wielomianem zmiennej x. Największy ze stopni tych jednomianów, nazywamy stopniem wielomianu.
{{red}[Rysunek am1w02.0050]}
{{red}[Animacja am1w02.0060]} }}

Definicja [Uzupelnij]

Funkcję xw(x)=a0+a1x+a2x2+...+anxn nazywamy funkcją wielomianową lub -- krótko -- wielomianem.

Uwaga [Uzupelnij]

a) Suma oraz iloczyn wielomianów jest wielomianem.
b) Złożenie funkcji wielomianowych jest funkcją wielomianową.

Wykażmy użyteczne oszacowanie z dołu wielomianu x(1+x)n za pomocą funkcji afinicznej x1+nx.

{{uwaga|[Uzupelnij]|| (nierówność Bernoullego) Dla dowolnej liczby całkowitej nieujemnej n=0,1,2,3,... i dowolnej liczby rzeczywistej x1 zachodzi nierówność

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle (1+x)^n \ \geq\ 1+nx, }

przy czym dla n>1 równość w powyższej nierówności zachodzi wyłącznie dla x=0.
{{red}[Animacja am1w02.0070]} }}

Dowód [Uzupelnij]

Zauważmy, że nierówność zachodzi dla n=0 i n=1. Wykażemy, że dla dowolnej liczby naturalnej k1 prawdziwa jest implikacja

[x>1:(1+x)k1+kx][x>1:(1+x)k+11+(k+1)x].

Mamy bowiem:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned (1+x)^{k+1}&=(1+x)(1+x)^k\\ &\geq (1+x)(1+kx)=1+(1+k)x+kx^2 \\ &\geq 1+(1+k)x.\endaligned }

Na mocy zasady indukcji matematycznej nierówność zachodzi więc dla każdej liczby całkowitej nieujemnej n=0, 1, 2, 3, .... Zauważmy, że składnik xkx2 dla k1 zeruje się wyłącznie w punkcie x=0, stąd nierówność Bernoullego jest ostra poza tym punktem, a jedynie dla x=0 zachodzi równość w tej nierówności.

{{definicja|[Uzupelnij]||

Niech n{2,3,4,...} będzie liczbą naturalną większą od jedności. Liczbę nieujemną y nazywamy pierwiastkiem arytmetycznym stopnia n z liczby nieujemnej x, jeśli xn=y. Pierwiastek stopnia n z liczby x0 oznaczamy symbolem Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle \root{n}\of{x}} .
{{red}[Rysunek am1w02.0080]} }}

Uwaga [Uzupelnij]

a) Funkcja xxn jest różnowartościowa wtedy i tylko wtedy, gdy n jest liczbą nieparzystą.
b) Jeśli n>0 jest parzystą liczbą naturalną, to zacieśnienie funkcji f(x)=xn do przedziału [0,) jest funkcją różnowartościową. Funkcją odwrotną do niej jest funkcja pierwiastek stopnia Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle n g(x)=\root{n}\of{x}} określona na przedziale [0,) o wartościach w [0,).
c) Jeśli n>0 jest nieparzystą liczbą naturalną, to funkcja f(x)=xn jest różnowartościowa na przedziale (,+). Funkcją odwrotną do niej jest funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle g(x) \ =\ \left\{ \aligned \root{n}\of{x}, \text{ dla } x\geq 0\\ -\root{n}\of{-x}, \text{ dla } x< 0 \endaligned \right . }
Uwaga [Uzupelnij]

Jeśli n jest liczbą naturalną nieparzystą, często używa się symbolu pierwiastka arytmetycznego do oznaczenia funkcji odwrotnej do funkcji f(x)=xn i oznacza się ją krótko Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle g(x)=\root{n}\of{x}} , przy czym sens tego symbolu dla liczb rzeczywistych ujemnych określa się jak powyżej.

Funkcja wykładnicza i logarytmiczna

Definicja [Uzupelnij]

Niech a>0 będzie dowolną dodatnią liczbą rzeczywistą. Funkcję xax określoną na zbiorze liczb rzeczywistych nazywamy funkcją wykładniczą o podstawie

a.

{{uwaga|[Uzupelnij]|| a) Jeśli a>0, a1, funkcja wykładnicza xax jest bijekcją zbioru na przedział (0,). Nie zeruje się w żadnym punkcie swojej dziedziny.

{{red}[Rysunek am1w02.0090]}

b) Jeśli a>1, funkcja xax jest ściśle rosnąca, jeśli zaś 0<a<1, jest ściśle malejąca.

c) Jeśli a=1, funkcja xax jest stała.

}}

{{red}[Rysunek am1w02.0100]}

Definicja [Uzupelnij]

Niech a(0,1)(1,) będzie dowolną liczbą rzeczywistą dodatnią, różną od jedności. Funkcję odwrotną do funkcji xax nazywamy funkcją logarytmiczną o podstawie a i oznaczamy xlogax.

Na ogół pomija się indeks a w oznaczeniu logarytmu liczby x i pisze się krótko logx. Zwróćmy jednak uwagę na fakt, że w zależności od dziedziny nauki, czy techniki, symbol ten może oznaczać logarytmy o różnych podstawach. I tak informatycy na ogół posługują się tym symbolem mając na myśli logarytm o podstawie 2, tzn. logx=log2x. Z kolei w naukach technicznych symbol logx=log10x oznacza przeważnie logarytm dziesiętny. Natomiast matematycy posługują się najczęściej logarytmem o podstawie e=2,71828182846... (do definicji i własności tej ważnej stałej powrócimy w następnych modułach). Stąd często w pracach matematycznych symbol logx=logex oznacza właśnie logarytm o podstawie e. My jednak, aby uniknąć nieporozumień, logarytm o podstawie e będziemy oznaczać osobnym symbolem lnx.

Definicja [Uzupelnij]

Symbolem expx będziemy oznaczać potęgę

ex.

Definicja [Uzupelnij]

Logarytmem naturalnym z liczby

dodatniej x nazywamy liczbę lnx=logex.

{{uwaga|[Uzupelnij]|| a) Jeśli a>0, a1, funkcja logarytmiczna xlogax jest bijekcją przedziału (0,) na zbiór .

{{red}[Rysunek am1w02.0110]}

{{red}[Rysunek am1w02.0120]}

b) Jeśli a>1, funkcja xlogax jest ściśle rosnąca, jeśli zaś 0<a<1, jest ściśle malejąca.

c) Jedynym miejscem zerowym funkcji logarytmicznej xlogax jest punkt x=1.

d) Jeśli a>1, to logarytm logax jest dodatni w przedziale (1,) i jest ujemny w przedziale (0,1). Jeśli zaś 0<a<1, to logarytm logax jest ujemny w przedziale (1,) i jest dodatni w przedziale (0,1).

}}

Przypomnijmy jeszcze parę tożsamości, z których często będziemy korzystać.

Uwaga [Uzupelnij]

a) Dla a>0, x,y zachodzą równości

(ax)y=axy oraz axay=ax+y.

b) Dla dodatnich liczb a,b,c, a1, c1 prawdziwy

jest wzór na zmianę podstawy logarytmu
logab=logcblogca,
w szczególności, gdy c=e, mamy równość
logab=lnblna.

c) Dla dowolnej liczby b i dodatnich a>0, c>0

zachodzi równość
ab=cblogca,
która w szczególnym przypadku, gdy c=e, ma postać
ab=exp(blna).

Funkcje trygonometryczne i funkcje cyklometryczne

Przypomnijmy kilka własności funkcji trygonometrycznych sinus, cosinus, tangens i cotangens. Żadna z nich nie jest różnowartościowa w swojej dziedzinie.

{{red}[Rysunek am1w02.0140]}

{{uwaga|[Uzupelnij]||

a) Funkcja f(x)=sinx zacieśniona do przedziału [π2,π2] jest różnowartościowa, ściśle rosnąca.
{{red}[Rysunek am1w02.0150]}
b) Funkcja f(x)=cosx zacieśniona do przedziału [0,π] jest różnowartościowa, ściśle malejąca.
{{red}[Rysunek am1w02.0160]}
c) Funkcja f(x)=tgx zacieśniona do przedziału (π2,π2) jest różnowartościowa, ściśle rosnąca.
{{red}[Rysunek am1w02.0170]}
d) Funkcja f(x)=ctgx zacieśniona do przedziału (0,π) jest różnowartościowa, ściśle malejąca. }}

Pamiętamy również, że zachodzi

Twierdzenie [Uzupelnij]

Dla dowolnej liczby rzeczywistej x suma kwadratów cosinusa i sinusa jest równa jedności, tzn. x:cos2x+sin2x=1.

Tożsamość tę nazywamy jedynką trygonometryczną.
{{red}[Rysunek am1w02.0180]}

{{definicja|[Uzupelnij]||

Funkcję określoną na przedziale [1,1] o wartościach w przedziale [π2,π2], odwrotną do zacieśnienia funkcji sinus do przedziału [π2,π2], nazywamy arcusem sinusem i oznaczamy symbolem xarcsinx.
{{red}[Rysunek am1w02.0190]} }}

{{definicja|[Uzupelnij]||

Funkcję określoną na przedziale [1,1] o wartościach w przedziale [0,π], odwrotną do zacieśnienia funkcji cosinus do przedziału [0,π], nazywamy arcusem cosinusem i oznaczamy symbolem xarccosx.
{{red}[Rysunek am1w02.0200]} }}

{{definicja|[Uzupelnij]||

Funkcję określoną na przedziale (,) o wartościach w przedziale (π2,π2), odwrotną do zacieśnienia funkcji tangens do przedziału (π2,π2), nazywamy arcusem tangensem i oznaczamy symbolem xarctgx.
{{red}[Rysunek am1w02.0200]} }}

Definicja [Uzupelnij]

Funkcję określoną na przedziale (,) o wartościach w przedziale (0,π), odwrotną do zacieśnienia funkcji cotangens do przedziału (0,π), nazywamy arcusem cotangensem i oznaczamy symbolem xarcctgx.

Funkcje: arcus sinus, arcus cosinus, arcus tangens i arcus cotangens nazywamy funkcjami cyklometrycznymi.

Uwaga [Uzupelnij]

Funkcje arcus sinus i arcus tangens są ściśle rosnące. Funkcje arcus cosinus i arcus cotangens -- ściśle malejące.

Ze wzorów redukcyjnych: sin(π2x)=cosx oraz tg(π2x)=ctgx wynika, że

Uwaga [Uzupelnij]

a) Dla dowolnej liczby 1x1 zachodzi równość arccosx=π2+arcsin(x).
b) Dla dowolnej liczby <x< zachodzi równość arcctgx=π2+arctg(x).

Funkcje hiperboliczne i funkcje area

Określimy teraz cztery funkcje, których nazwy są nieprzypadkowo zbieżne z nazwami funkcji trygonometrycznych.

{{definicja|[Uzupelnij]||

Niech x(,+).
{{red}[Rysunek am1w02.0210]}
a) Sinusem hiperbolicznym nazywamy funkcję sinh:x12(exex).
{{red}[Rysunek am1w02.0220]}
b) Cosinusem hiperbolicznym nazywamy funkcję cosh:x12(ex+ex).
{{red}[Rysunek am1w02.0230]}
c) Tangensem hiperbolicznym nazywamy funkcję Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\tgh”): {\displaystyle \displaystyle\tgh :x\mapsto\frac{\sinh x}{\cosh x}} .
{{red}[Rysunek am1w02.0240]}
d) Cotangensem hiperbolicznym nazywamy funkcję Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\ctgh”): {\displaystyle \displaystyle\ctgh :x\mapsto\frac{1}{\tgh x}} . }}

Wykażmy wpierw tożsamość, którą przez analogię do znanej tożsamości trygonometrycznej, wiążącej wartości funkcji sinus i cosinus, nazwiemy jedynką hiperboliczną.

Twierdzenie [Uzupelnij]

Dla dowolnej liczby rzeczywistej różnica kwadratów funkcji hiperbolicznych cosinus i sinus jest równa jedności, tzn. zachodzi równość

x:cosh2xsinh2x=1.

Dowód [Uzupelnij]

Z definicji funkcji sinh i cosh mamy:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned 4(\cosh^2 x-\sinh^2 x) \ &=\ (e^x+e^{-x})^2-(e^x-e^{-x})^2 \ \\ &=\ (e^{2x}+2+e^{-2x})-(e^{2x}-2+e^{-2x}) \ =\ 4, \endaligned}

stąd

x:cosh2xsinh2x=1.

W podobny sposób -- wprost z definicji -- można wykazać, że zachodzą następujące tożsamości analogiczne do znanych tożsamości trygonometrycznych:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \sin(x+y) \ =\ \sin x\cos y+\cos x\sin y, \qquad \cos(x+y) \ =\ \cos x \cos y-\sin x\sin y. }

Twierdzenie [Uzupelnij]

Niech x,y będą dowolnymi liczbami rzeczywistymi. Wówczas:
a) sinh(x+y)=sinhxcoshy+coshxsinhy,
b) cosh(x+y)=coshxcoshy+sinhxsinhy.

Tożsamości te wykażemy w ramach ćwiczeń do tego modułu.

Uwaga [Uzupelnij]

Dla dowolnej liczby rzeczywistej mamy:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned \cosh 2x & = & \cosh^2 x+\sinh^2 x=2\cosh^2 x-1=1+2\sinh^2 x,\\ \sinh 2x & = & 2\sinh x\cosh x. \endaligned}

Warto porównać otrzymane wzory z poznanymi w szkole analogicznymi wzorami dla funkcji trygonometrycznych:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned \cos 2x & = & \cosh^2 x- \sin^2 x=2\cos^2 x-1=1-2\sin^2 x,\\ \sin 2x & = & 2\sin x\cos x. \endaligned}

Podkreślmy kilka własności funkcji hiperbolicznych.

Uwaga [Uzupelnij]

a) Funkcja sinus hiperboliczny jest bijekcją na . Jest nieparzysta, ściśle rosnąca.
b) Funkcja cosinus hiperboliczny jest określona na i przyjmuje wartości w przedziale [1,). Jest funkcją parzystą. Nie jest różnowartościowa. Jej zacieśnienie do przedziału [0,) jest funkcją ściśle rosnącą.
c) Funkcja tangens hiperboliczny jest bijekcją na przedział (1,1). Jest nieparzysta, ściśle rosnąca.
d) Funkcja cotangens hiperboliczny jest bijekcją zbioru (,0)(0,+) na zbiór (,1)(1,+). Jest nieparzysta, ściśle malejąca w przedziale (,0) i w przedziale (0,) .

Określmy funkcje odwrotne do funkcji hiperbolicznych. Nazywamy je funkcjami area.
{{red}[Rysunek am1w02.0280]}

{{definicja|[Uzupelnij]||

a) Funkcję odwrotną do funkcji sinus hiperboliczny nazywamy area sinusem hiperbolicznym i oznaczamy xarsinhx.
{{red}[Rysunek am1w02.0290]}
b) Funkcję odwrotną do zacieśnienia funkcji cosinus hiperboliczny do przedziału [0,) nazywamy area cosinusem hiperbolicznym i oznaczamy xarcoshx.
{{red}[Rysunek am1w02.0300]}
c) Funkcję odwrotną do funkcji tangens hiperboliczny nazywamy area tangensem hiperbolicznym i oznaczamy xartghx.
{{red}[Rysunek am1w02.0310]}
d) Funkcję odwrotną do funkcji cotangens hiperboliczny nazywamy area cotangensem hiperbolicznym i oznaczamy xarctghx. }}

Zwróćmy uwagę na tożsamości (kilka podobnych wykażemy w ramach ćwiczeń):

Uwaga [Uzupelnij]

Prawdziwe są następujące równości:
a) cos(arcsinx)=1x2 dla |x|1,
b) cosh(arsinhx)=1+x2 dla <x<.

Dowód [Uzupelnij]

a) Niech y=arcsinx. Wówczas dla 1x1 mamy π2yπ2, czyli 0cosy1. Z jedynki trygonometrycznej wynika, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \cos y \ =\ \sqrt{1-\sin^2 y} \ =\ \sqrt{1-x^2}. }

b) Należy powtórzyć powyższe rozumowanie stosując jedynkę hiperboliczną zamiast jedynki trygonometrycznej.

Funkcje area można wyrazić także za pomocą logarytmu naturalnego.

Twierdzenie [Uzupelnij]

Zachodzą następujące tożsamości:
a) arsinhx=ln(x+x2+1) dla <x<,
b) arcoshx=ln(x+x21) dla 1x<,
c) artghx=ln1+x1x dla 1<x<1,
d) arctghx=lnx+1x1 dla |x|>1.

Dowód [Uzupelnij]

a) Wyznaczamy zmienną y z równania: x=sinhy. Mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x \ =\ \frac{e^{y}-e^{-y}}{2} \ =\ \frac{e^{2y}-1}{e^{y}}. }

Stąd ey=x+x2+1, czyli arsinhx=ln(x+x2+1) dla wszystkich <x<.

b) Podobnie jak w punkcie a) wyznaczamy zmienną y z równania x=coshy i otrzymujemy ey=x+x21, czyli arcoshx=ln(x+x21), dla x1.

c) Z równania x=artghx dostajemy e2y=1+x1x, czyli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle {\rm artgh\, } x \ =\ \frac{1}{2}\ln\frac{1+x}{1-x} \ =\ \ln\sqrt{\frac{1+x}{1-x}} }

dla |x|<1.

d) Pamiętając, że Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\ctgh”): {\displaystyle \displaystyle\ctgh x=\frac{1}{\tgh x}} , podstawiamy w poprzedniej tożsamości 1x w miejsce zmiennej x i otrzymujemy:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle {\rm arctgh\, } x \ =\ \ln\sqrt{\frac{1+\frac{1}{x}}{1-\frac{1}{x}}}=\ln\sqrt{\frac{x+1}{x-1}} }

dla |x|>1.

W ramach ćwiczeń wykażemy zaskakującą -- na pierwszy rzut oka -- uwagę.

{{uwaga|[Uzupelnij]||

a) Dla dowolnej liczby n=0,1,2,... funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle T_n (x) \ =\ \cos (n\arccos x), \ \ -1\leq x\leq 1, }

jest wielomianem zmiennej x.
b) Dla dowolnej liczby n=0,1,2,... funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle U_n (x) \ =\ \cosh (n{\rm arcosh\, } x), \quad x\geq 1, }

jest wielomianem zmiennej x.
c) Dla dowolnej liczby n=0,1,2,... funkcje Tn oraz Un są zacieśnieniami -- odpowiednio do przedziałów [1,1] oraz [1,+) tego samego wielomianu Wn zmiennej x, to znaczy dla dowolnej liczby n=0,1,2,... istnieje funkcja wielomianowa Wn:xWn(x) taka, że zachodzą równości

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned W_n(x)&=T_n(x) &&\text{ dla } -1\leq x\leq 1\\ W_n(x)&=U_n(x) &&\text{ dla } +1\leq x \leq \infty\endaligned }

{{red}[animacja am1w02.0320]} }}

Definicja [Uzupelnij]

Wielomian Wn, o którym mowa w powyższej uwadze, którego zacieśnieniem do przedziału [1,1] jest funkcja Tn:xcos(narccosx), nazywamy wielomianem Czebyszewa stopnia n, n=0,1,2,....