\bigg[1+q+q^2+...+q^n+q^{n+1}=\frac{q^{n+2}-1}{q-1}\bigg].</math></center> Mamy bowiem <math> 1+q+q^2+...+q^n+q^{n+1}=\frac{q^{n+1}-1}{q-1}+q^{n+1}=\frac{q^{n+2}-1}{q-1}</math>. Na mocy zasady indukcji matematycznej dana równość zachodzi więc dla dowolnej liczby <math> n=1,2,3,...</math>, dla <math> q\neq 1</math>.
\bigg[1+q+q^2+...+q^n+q^{n+1}=\frac{q^{n+2}-1}{q-1}\bigg]</math>.</center> Mamy bowiem <math> 1+q+q^2+...+q^n+q^{n+1}=\frac{q^{n+1}-1}{q-1}+q^{n+1}=\frac{q^{n+2}-1}{q-1}</math>. Na mocy zasady indukcji matematycznej dana równość zachodzi więc dla dowolnej liczby <math> n=1,2,3,..</math>., dla <math> q\neq 1</math>.
b) Zauważmy, że jeśli np. <math> b\neq 0</math>, to zgodnie z powyżej wykazaną równością mamy <center><math> \begin{align} \frac{a^{n+1}-b^{n+1}}{a-b}=&b^n
b) Zauważmy, że jeśli np. <math> b\neq 0</math>, to zgodnie z powyżej wykazaną równością mamy <center><math> \begin{align} \frac{a^{n+1}-b^{n+1}}{a-b}=&b^n
Linia 61:
Linia 61:
<center><math> \forall a,b\in \Bbb C \ \forall n\in \Bbb N \ :
<center><math> \forall a,b\in \Bbb C \ \forall n\in \Bbb N \ :
Sprawdzić, czy liczby: ,
, , ,
należą do trójkowego zbioru Cantora.
Wskazówka
Można posłużyć się kalkulatorem i wyznaczyć przybliżenia dziesiętne podanych liczb. Następnie sprawdzić, czy skazane liczby należą do zbiorów , , , ...
Rozwiązanie
Mamy
gdyż mamy oraz
. Stąd żadna z podanych liczb nie należy do trójkowego zbioru Cantora.
Ćwiczenie 1.2.
Wykazać równości
a)
b) .
Wskazówka
Zauważmy, że obie równości są do siebie podobne, w tym sensie, że jedną można wyprowadzić z drugiej. Jak? Której równości dowodzi się łatwiej? Czy można zastosować zasadę indukcji matematycznej?
Rozwiązanie
Wykażmy wpierw równość a). Dla mamy
, , równość prawdziwą. Wykażemy,
że dla dowolnej liczby . zachodzi implikacja
.
Mamy bowiem . Na mocy zasady indukcji matematycznej dana równość zachodzi więc dla dowolnej liczby ., dla .
b) Zauważmy, że jeśli np. , to zgodnie z powyżej wykazaną równością mamy
Gdy równość również zachodzi.
Ćwiczenie 1.3.
a) Sprawdzić, że , dla dowolnych liczb całkowitych nieujemnych , takich, że .
b) Wykazać wzór dwumianowy Newtona
.
Wskazówka
a) Zastosować definicję symbolu Newtona.
b) Zastosować zasadę indukcji matematycznej. Pomocna będzie równość wykazana w punkcie a) tego zadania.
Rozwiązanie
Dla wzór jest prawdziwy. Wykażemy, że dla każdej liczby naturalnej prawdziwa jest implikacja
Przekształćmy
Z zasady indukcji matematycznej wynika więc, że równość zachodzi dla każdej liczby naturalnej .
Ćwiczenie 1.4.
Za pomocą zasady indukcji matematycznej
wykazać, że dla . zachodzą równości
a) ,
b) .
Przypomnijmy, że równości te wyprowadziliśmy w ramach wykładu, korzystając ze wzoru de Moivre'a.
Wskazówka
Zastosować zasadę indukcji matematycznej. Warto przekształcić równość, której dowodzimy, w sposób równoważny, na przykład pomnożyć obie strony równości przez mianownik ułamka po prawej stronie znaku równości.
Rozwiązanie
a) Równość zachodzi dla . Następnie zauważmy, że
Stąd
oraz (po dodaniu do obu stron równości składnika )
.
Dowodzi to implikacji:
stąd -- na mocy zasady indukcji matematycznej -- wnioskujemy, że równość zachodzi dla dowolnej liczby całkowitej nieujemnej .
b) Podobnie jak w zadaniu a) równość zachodzi dla . Zauważmy,
że
Stąd
oraz (po dodaniu do obu stron równości składnika
)
.
Dowodzi to implikacji:
,
stąd -- na mocy zasady indukcji matematycznej -- wnioskujemy, że równość zachodzi dla dowolnej liczby całkowitej nieujemnej .
Ćwiczenie 1.5.
Uprościć wyrażenia
a) ,
b) ,
c) .
Wskazówka
a) Zastosować wzór Newtona (i trójkąt Pascala).
b) Można (choć nie warto) zastosować wzór Newtona. Bardziej efektywne w tym zadaniu jest wykorzystanie wzoru de Moivre'a.
c) Czy liczby oraz są kwadratami pewnych liczb postaci ?
Rozwiązanie
a) Po zastosowaniu wzoru Newtona i redukcji otrzymanych składników otrzymujemy
.
b) Zauważmy, że .
Wobec tego na mocy wzoru de Moivre'a dostajemy .
c) Zauważmy, że oraz , stąd
.
Ćwiczenie 1.6.
Rozwiązać w zbiorze liczb zespolonych równania
a) ,
b) ,
c) .
Wskazówka
We wszystkich trzech zadaniach należy zastosować wzór de Moivre'a.
b) Warto zauważyć, że , dla .
c) Po przekształceniu równania warto zauważyć, że .
a) Niech . Wówczas , zaś . Wobec tego na mocy wniosku z twierdzenia de Moivre'a równanie spełnia sześć liczb o module i argumentach głównych równych kolejno . Liczby te są wierzchołkami sześciokąta foremnego wpisanego w okrąg o środku i promieniu i równe są
.
b) Zauważmy, że dane równanie jest równoważne równaniu , . Spełnia je więc pięć z sześciu pierwiastków równania poza pierwiastkiem . Są to - zgodnie z wnioskiem z twierdzenia de Moivre'a - liczby o module 1 i argumentach głównych równych kolejno , , czyli
.
Jest to pięć z sześciu wierzchołków sześciokąta foremnego wpisanego w okrąg o promieniu jednostkowym.
c) Równanie spełniają trzy liczby zespolone o module 1 i argumentach głównych , . Są one wierzchołkami trójkąta równobocznego wpisanego w okrąg o środku i promieniu jednostkowym.
Są to liczby
.
Zauważmy, że
.
Podobnie
.
Ze wzorów redukcyjnych łatwo możemy też wyznaczyć
oraz
, a także
oraz
.
Wobec tego