Logika i teoria mnogości/Wykład 5.2: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
m Zastępowanie tekstu – „\displaystyle ” na „”
 
Linia 61: Linia 61:
Zbiór <math>\pi_1(z)</math> istnieje na podstawie aksjomatów ZF i jest równy:
Zbiór <math>\pi_1(z)</math> istnieje na podstawie aksjomatów ZF i jest równy:


<center><math>\pi_1(z) = \bigcup\{w\in\bigcup z\,|\, \exists u\; w=\{u\}\}.
<center><math>\pi_1(z) = \bigcup\{w\in\bigcup z\,|\, \exists u\; w=\{u\}\}
</math></center>
</math></center>


Linia 69: Linia 69:


<center><math>\forall x_1' \forall x' \exists y' \forall z'\; z'\in y' \iff (z'\in x' \land
<center><math>\forall x_1' \forall x' \exists y' \forall z'\; z'\in y' \iff (z'\in x' \land
\varphi').
\varphi')
</math></center>
</math></center>


Linia 76: Linia 76:
Twierdzenia 5.1 (patrz '''<u>twierdzenie 5.1.</u>''') i do formuły
Twierdzenia 5.1 (patrz '''<u>twierdzenie 5.1.</u>''') i do formuły


<center><math>\exists z' \exists x_1'\; z=(z',x_1')\land\varphi',
<center><math>\exists z' \exists x_1'\; z=(z',x_1')\land\varphi'
</math></center>
</math></center>



Aktualna wersja na dzień 18:01, 28 sie 2023

Iloczyn kartezjański i podobne konstrukcje

Dla zainteresowanych

W definicji iloczynu kartezjańskiego (patrz Definicja 2.1) jest pewna nieścisłość. Konstrukcja iloczynu kartezjańskiego odwołuje się do aksjomatu wyróżniania w wersji nieuprawomocnionej. Konstrukcja, którą zobaczą państwo w tym rozdziale, usuwa tę poprzednią niedogodność.

Twierdzenie 5.1.

Dla dowolnych dwóch zbiorów x i y istnieje zbiór x×y zawierający wszystkie pary postaci (w,z), gdzie wx i zy. Dowód

Ustalmy dwa dowolne zbiory x i y. Jeśli x= lub y=, to x×y= istnieje na podstawie aksjomatu zbioru pustego. W przeciwnym przypadku xy jest zbiorem jednoelementowym {z}, to x×y={{{z}}} istnieje na podstawie aksjomatu pary. W dalszej części dowodu zakładamy, że zbiory x i y są niepuste i że xy ma więcej niż jeden element. Na podstawie aksjomatu zbioru potęgowego, aksjomatu unii i aksjomatu wycinania następujące zbiory istnieją:

A={z𝒫(x)|wz={w}},B={z𝒫(xy)|wv(wvz={v,w})},C={z𝒫(𝒫(y))|vz={{v}}=(v,v)}.

Nasze założenia gwarantują, że żaden z powyższych zbiorów nie jest pusty. Kontynuując, możemy stworzyć:

D0={z𝒫(AB)|wvwvz={{w},{w,v}}=(w,v)},

w którym to zbiorze mamy pewność, że w jest elementem x. Kontynuujemy, definiując:

D0={z𝒫(D0C)|wvwvz={(w,v),(v,v)}},

gdzie mamy pewność, że w jest elementem x, a v elementem y oraz:

D0={z𝒫(D0C)|wvwvz={(w,v),(w,w)}},

gdzie mamy pewność, że wAB. Kończąc:

x×y={zD0|wvwvz=(w,v)}{zD0|wz=(w,w)}.

Twierdzenie 5.2.

Jeśli x,y i z są zbiorami i zx×y, to zbiorem jest również ogół v takich, że istnieje w spełniające (v,w)z. Zbiór takich v oznaczamy przez π1(z) i nazywamy projekcją na pierwszą współrzędną.

Dowód

Zbiór π1(z) istnieje na podstawie aksjomatów ZF i jest równy:

π1(z)={wz|uw={u}}

W tej chwili jesteśmy gotowi dowieść własność zapowiedzianą w Wykładzie 4 (patrz Wykład 4). Dla dowolnej formuły φ nieposiadającej zmiennych wolnych innych niż z i x1, następująca formuła jest prawdą:

x1xyzzy(zxφ)

Aby dowieść tę własność, ustalmy dowolną formułę φ i dowolny zbiór x1. Stosujemy aksjomat wyróżniania do x=x×{x1} (który istnieje na mocy Twierdzenia 5.1 (patrz twierdzenie 5.1.) i do formuły

zx1z=(z,x1)φ

otrzymując zbiór y. Wymagany zbiór y istnieje na mocy Twierdzenia 5.2 (patrz twierdzenie 5.2.) i jest równy π1(y).

Przykładem zastosowania powyższego twierdzenia może być otrzymanie drugiej projekcji z iloczynu kartezjańskiego. Aby otrzymać π2(z), stosujemy powyższe twierdzenie do x1=z, x=z i wyrażenia φ mówiącego w(w,z)x1.