Dopiski

Dalsze uwagi o widoczności, klasach i dziedziczeniu

Już wiemy jak wyglądają klasy, wiemy też jaką mają strukturę. Przyjrzymy się teraz nieco dokładniej ich budowie, głębiej wnikając w rozwiązania przyjęte w Javie. Ale nie zapominajmy, że o najważniejszym - o przeznaczeniu klas. Są one narzędziem do wyrażania abstrakcji pojęć występujących w implementowanym (opisywanym) systemie. Udostępniane przez klasę metody stanowią jej interfejs<ref>Słowo interfejs zostało tu użyte w szeroko rozumianym sensie informatycznym, a nie jako jeden z elemnentów składni Javy.</ref> oferowany reszcie tworzonego systemu. Mówimy o kontrakcie pomiędzy klasą a resztą systemu. Omawiane tu narzędzia pozwalają lepiej ów kontrakt wyrażać i realizować, ale nie zmieniają w zasadniczy sposób naszego rozumienia pojęcia klasy.

Deklarując klasę możemy podać trzy rodzaje jej składników:

• pola
• metody
• zagnieżdżone klasy i interfejsy

Deklarację klasy możemy poprzedzić tzw. modyfikatorami. Kolejność podawania modyfikatorów jest bez znaczenia (aczkolwiek dla czytelności zaleca się kolejność podaną poniżej). Oto lista możliwych modyfikatorów:

• adnotacje
• modyfikatory dostępu
• abstract
• final
• strictfp

Modyfikatory dostępu:
W przypadku klas deklarowanych na najwyższym poziomie struktury programu (na poziomie pakietu) mamy tylko dwie możliwości:

• możemy nic nie napisać (co oznacza widoczność w całym pakiecie)
• możemy podać słowo kluczowe public co oznacza widoczność w całym programie.

W jednym pliku (ale nie w jednym pakiecie) można umieścić tylko jedną klasę z modyfikatorem dostępu public, należy też nadać mu nazwę taką jak nazwa klasy (z rozszerzeniem .java). Klas bez jawnego modyfikatora dostępu można umieścić w pliku dowolnie dużo, można też w pliku nie mieć żadnej klasy z modyfikatorem public.

Przypisy

<references/>