Biografia Cassini, Giovanni Domenico: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Patola (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Patola (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
'''Giovanni Domenico Cassini (1625-1712)''' – włoski astronom i matematyk.
'''Giovanni Domenico Cassini (1625-1712)''' – włoski astronom i matematyk.


W latach 1648-1669 był astronomem w obserwatorium w Panzano. Na Uniwersytecie w Bolonii był profesorem astronomii. Po przeniesieniu się do Francji, założył obserwatorium w Paryżu, a w roku 1671 został jego dyrektorem. Tak bardzo wtopił się w nowy kraj, że do dziś znany jest również pod swoim francuskim imieniem i nazwiskiem, jako Jean-Dominique Cassino.
W latach 1648-1669 był astronomem w obserwatorium w Panzano. Na Uniwersytecie w Bolonii pełnił z kolei funkcję profesora astronomii. Po przeniesieniu się do Francji, założył obserwatorium w Paryżu, a w roku 1671 został jego dyrektorem. Tak bardzo zintegrował się z nowym środowiskiem, że do dziś znany jest również pod swoim francuskim imieniem i nazwiskiem, jako Jean-Dominique Cassino.


Cassini zajmował się obserwacją i badaniami Układu Słonecznego. Wespół z Robertem Hookem, przyznaje się mu odkrycie Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu około 1665. [[grafika:Cassini-Południki.jpg|thumb|150px|right|''Południki niebieskie'' Cassiniego, 1655]]W latach 1664-1667 chcąc określić okresy obrotu planet, spędził mnóstwo czasu na obserwacjach Wenus, Marsa i Jowisza. Cassino również jako pierwszy zaobserwował cztery księżyce Saturna (Rheę, Tethys, Iapetusa i Dionę). W 1675 badając pierścienie Saturna zaobserwował szereg pustych przerw, największa od jego nazwiska została nazwana przerwą Cassiniego. Zasugerował również poprawne wyjaśnienie, że pierścienie składają się z wielu drobnych satelitów. Określił odległość do Marsa, obserwując go równocześnie z dwóch miejsc na Ziemi. Cassini prowadził obserwacje z Paryża, a drugi astronom z Cayenne w Gujanie Francuskiej w Ameryce Południowej. Wyznaczona odległość do Marsa pozwoliła mu wyliczyć inne odległości w Układzie Słonecznym.  
Cassini zajmował się obserwacją i badaniami Układu Słonecznego. Wespół z Robertem Hookem, przyznaje się mu odkrycie Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu około 1665. [[grafika:Cassini-Południki.jpg|thumb|150px|right|''Południki niebieskie'' Cassiniego, 1655]]
W latach 1664-1667, chcąc określić okresy obrotu planet, spędził wiele czasu na obserwacjach Wenus, Marsa i Jowisza. Cassini jest ponadto odkrywcą czterech księżyców Saturna (Rhei, Tethys, Iapetusa i Dione). W 1675, badając pierścienie Saturna, zaobserwował szereg pustych przerw -  największa, od jego nazwiska, została nazwana przerwą Cassiniego. Cassini zasugerował również poprawne wyjaśnienie, że pierścienie składają się z wielu drobnych satelitów. W roku 1672 Cassini wyznaczył dokładnie odległość pomiędzy Ziemią a Marsem, co pozwoliło po raz pierwszy określić prawdziwe rozmiary Układu Słonecznego. Na uwagę zasługuje przy tej okazji fakt prowadzenia równoczesnych obserwacji Marsa z dwóch miejsc na Ziemi - Cassini znajdował się w Paryżu, a drugi astronom w Cayenne w Gujanie Francuskiej.


W roku 1672 wyznaczył dokładnie odległość między Ziemią a Marsem, co pozwoliło po raz pierwszy określić prawdziwe rozmiary Układu Słonecznego. Wprowadził krzywą zwaną „owalem Cassiniego” oraz zdefiniował prawa Cassiniego dotyczące ruchu orbitalnego Księżyca. Przez 1683 obserwował światło zodiakalne, czyli bladą poświatę na tle ekliptyki, spowodowaną rozpraszaniem się światła słonecznego na cząstkach pyłu międzyplanetarnego, skupionego w płaszczyźnie ekliptyki. Pod koniec życia stracił wzrok.
Wśród osiagnięć Cassiniego należy wymienić także określenie krzywej, zwanej „owalem Cassiniego”, oraz zdefiniowanie tzw. prawa Cassiniego, dotyczącego ruchu orbitalnego Księżyca. W 1683 poświęcił się obserwacji światła zodiakalnego, czyli bladej poświaty na tle ekliptyki, spowodowanej rozpraszaniem się światła słonecznego na cząstkach pyłu międzyplanetarnego, skupionego w płaszczyźnie ekliptyki. Pod koniec życia pracę Cassiniego przerwała utrata wzroku.

Wersja z 18:19, 14 gru 2006

Giovanni Domenico Cassini (1625-1712) – włoski astronom i matematyk.

W latach 1648-1669 był astronomem w obserwatorium w Panzano. Na Uniwersytecie w Bolonii pełnił z kolei funkcję profesora astronomii. Po przeniesieniu się do Francji, założył obserwatorium w Paryżu, a w roku 1671 został jego dyrektorem. Tak bardzo zintegrował się z nowym środowiskiem, że do dziś znany jest również pod swoim francuskim imieniem i nazwiskiem, jako Jean-Dominique Cassino.

Cassini zajmował się obserwacją i badaniami Układu Słonecznego. Wespół z Robertem Hookem, przyznaje się mu odkrycie Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu około 1665.

Południki niebieskie Cassiniego, 1655

W latach 1664-1667, chcąc określić okresy obrotu planet, spędził wiele czasu na obserwacjach Wenus, Marsa i Jowisza. Cassini jest ponadto odkrywcą czterech księżyców Saturna (Rhei, Tethys, Iapetusa i Dione). W 1675, badając pierścienie Saturna, zaobserwował szereg pustych przerw - największa, od jego nazwiska, została nazwana przerwą Cassiniego. Cassini zasugerował również poprawne wyjaśnienie, że pierścienie składają się z wielu drobnych satelitów. W roku 1672 Cassini wyznaczył dokładnie odległość pomiędzy Ziemią a Marsem, co pozwoliło po raz pierwszy określić prawdziwe rozmiary Układu Słonecznego. Na uwagę zasługuje przy tej okazji fakt prowadzenia równoczesnych obserwacji Marsa z dwóch miejsc na Ziemi - Cassini znajdował się w Paryżu, a drugi astronom w Cayenne w Gujanie Francuskiej.

Wśród osiagnięć Cassiniego należy wymienić także określenie krzywej, zwanej „owalem Cassiniego”, oraz zdefiniowanie tzw. prawa Cassiniego, dotyczącego ruchu orbitalnego Księżyca. W 1683 poświęcił się obserwacji światła zodiakalnego, czyli bladej poświaty na tle ekliptyki, spowodowanej rozpraszaniem się światła słonecznego na cząstkach pyłu międzyplanetarnego, skupionego w płaszczyźnie ekliptyki. Pod koniec życia pracę Cassiniego przerwała utrata wzroku.