SW wykład 6 - Slajd10: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Arturas (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Tarlecki (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Linia 1: Linia 1:
{{Semantyka i weryfikacja programów/Wykład 6}}
{{Semantyka i weryfikacja programów/Wykład 6}}
[[Grafika:sw0609.png|center|frame]]
[[Grafika:sw0609.png|center|frame]]
Funkcje semantyczne dla wyrażeń arytmetycznych i logicznych określać
teraz będą wartość wyrażenia (liczbową lub logiczną, odpowiednio, lub
błąd) dla danego środowiska zmiennych i dla danego stanu. Jednak
niemal wszystkie klauzule semantyczne dla tych funkcji pozostają
takie, jak dotychczas, wykorzystując stany dokładnie tak, jak
dotychczas wykorzystywały składy. Dla wszystkich konstrukcji wyrażeń
poza zmiennymi polega to bowiem tylko na przekazywaniu stanu
(wcześniej: składu) do podwyrażeń. Zmiany wymaga więc tylko klauzula
dla zmiennych, która teraz dla odczytania zawartości lokacji
przypisanej danej zmiennej w środowisku musi sięgnąć w głąb stanu,
do zawartego w nim składu.

Aktualna wersja na dzień 12:02, 28 wrz 2006

<<powrót do strony wykładu

Parametry Semantyka procedur Semantyka procedur, c.d. Semantyka procedur bezparametrowych Przekazywanie przez zmienną Przekazywanie przez wartość Przekazywanie przez nazwę Wejście/wyjście Semantyka wejścia/wyjścia Semantyka wejścia/wyjścia, c.d. Semantyka wejścia/wyjścia, c.d. Programy Problem Nowe podejście Kontynuacje

Funkcje semantyczne dla wyrażeń arytmetycznych i logicznych określać teraz będą wartość wyrażenia (liczbową lub logiczną, odpowiednio, lub błąd) dla danego środowiska zmiennych i dla danego stanu. Jednak niemal wszystkie klauzule semantyczne dla tych funkcji pozostają takie, jak dotychczas, wykorzystując stany dokładnie tak, jak dotychczas wykorzystywały składy. Dla wszystkich konstrukcji wyrażeń poza zmiennymi polega to bowiem tylko na przekazywaniu stanu (wcześniej: składu) do podwyrażeń. Zmiany wymaga więc tylko klauzula dla zmiennych, która teraz dla odczytania zawartości lokacji przypisanej danej zmiennej w środowisku musi sięgnąć w głąb stanu, do zawartego w nim składu.