SW wykład 5 - Slajd15: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Arturas (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Tarlecki (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Semantyka i weryfikacja programów/Wykład 5}}
{{Semantyka i weryfikacja programów/Wykład 5}}
[[Grafika:sw0514.png|center|frame]]
[[Grafika:sw0514.png|center|frame]]
Zawikłanie powyższych klauzul semantycznych najlepiej widać przez
fakt, że w naturalny (i nieco niejawny) sposób opisują one
rekurencyjne wywołania procedur. Mianowicie, w miejscu wywołania
procedury jej identyfikator musi być powiązany z jej
deklaracją. Konsekwentnie, wywołanie procedury o tym samym
identyfikatorze w ciele tejże procedury oznacza jej rekurencyjne
wywołanie. Powyższy program to prosty przykład tej sytuacji:
deklarujemy procedurę NO, w której ciele dwakroć wywoływana jest ona
sama. Pozostawiamy Państwu dokładną analizę jej działania dla różnych
początkowych wartości zmiennej x.

Wersja z 21:04, 25 wrz 2006

<<powrót do strony wykładu

Bloki i deklaracje Lokacje Funkcje semantyczne Konwencje notacyjne Instrukcje Klauzule semantyczne Klauzule semantyczne, c.d. Deklaracje Deklaracje, c.d. Semantyka bloków Procedury Wiązania zmiennych Semantyka Tiny++ Semantyka Tiny++ Rekurencja Semantyka procedur rek. Semantyka procedur rek.

Zawikłanie powyższych klauzul semantycznych najlepiej widać przez fakt, że w naturalny (i nieco niejawny) sposób opisują one rekurencyjne wywołania procedur. Mianowicie, w miejscu wywołania procedury jej identyfikator musi być powiązany z jej deklaracją. Konsekwentnie, wywołanie procedury o tym samym identyfikatorze w ciele tejże procedury oznacza jej rekurencyjne wywołanie. Powyższy program to prosty przykład tej sytuacji: deklarujemy procedurę NO, w której ciele dwakroć wywoływana jest ona sama. Pozostawiamy Państwu dokładną analizę jej działania dla różnych początkowych wartości zmiennej x.