Algorytmy i struktury danych/Selekcja: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
<font size="6">Selekcja</font> | <font size="6">Selekcja</font> | ||
<p> | |||
__TOC__ | __TOC__ |
Wersja z 08:45, 22 lip 2006
Selekcja
Rozważmy następujący problem:
Dany jest zbiór składający się liczb oraz liczba . Należy wyznaczyć -ty co do wielkości element zbioru .
Dla niektórych wartości (np. 1 lub n) problem jest bardzo prosty i wymaga jedynie wyznaczenia minimalnej lub maksymalnej wartości, co możemy zrobić w czasie . Znacznie ciekawszym problemem jest np. znajdowanie mediany czyli -tego co do wielkości elementu, tu niestety problem jest bardziej skomplikowany.
Możemy zauważyć, że szybki (np. o złożoności ) algorytm znajdujący medianę, pozowliłby tak poprawić algorytm sortowania QuickSort, żeby nawet w pesymistycznym przypadku działał w czasie .
Najprostszym rozwiązaniem naszego problemu, może być uporządkowanie zbioru, np. algorytmem MergeSort i zwrócenie k-tego elementu. Takie postępowanie wymaga czasu .
Jednak można łatwo zauważyć, że nasz problem jest znacznie prostszy od problemu sortowania. Czy można rozwiązać go szybciej? Okazuje się, że jest to możliwe, w następnej części wykładu przedstawimy dwa algorytmy, które rozwiązują nasz problem znacznie sprytniej.
Algorytm Hoare'a
Algorytm jest oparty na tym samym pomyśle, co algorytm sortowania QuickSort.
Dla danej tablicy A[1..n] oraz liczby k, algorytm wybiera element dzielący m (np. pierwszy element z tablicy), a następnie używa go do podzielenia tablicy na dwie części. Do pierszej części tablicy: A[1..r] zostają przeniesione elementy o wartościach mniejszych lub równych m. W drugiej części (A[r+1..n]) - elementy o wartościach większych lub równych m.
Ponieważ naszym zadaniem jest jedynie wyznaczenie k tego co do wielkości elementu tablicy, możemy zamiast 2 wywołań rekrurencyjnych (jak to było w przypadku algorytmu QuickSort), wykonać jedynie jedno wywołanie rekurencyjne.
Jeśli k<=r, to poszukiwana wartość znajduje się w pierwszej części tablicy, wpp. możemy zawęzić poszukiwania do drugiej części tablicy, jednak zamiast wyszukiwać k-tej wartości musimy poszukiwać k-r-tej wartości.
Algorytm
function AlgHoara(A[1..n],k); begin if n=1 && k=1 then return A[1]; // Partition m:=A[1]; l:=1; r:=n; while(l<r) do begin while (l<n && A[l]<m) do l++; while (r>1 && A[r]>m) do r--; if (l<=r) then begin tmp:=A[l]; A[l]:=A[r]; A[r]:=tmp; l++; r--; end; end; // TODO, sprawdzić czy nie ma błędów if (r<=k) then return AlgHoara(A[1..r],k) else return AlgHoara(A[r+1..n],k-r) end;
Analiza algorytmu
Niestety w pesymistycznym przypadku ten algorytm może zachowywać się bardzo źle. Dla uporządkowanego ciągu i k=n, czas działania algorytmu wynosi O(n^2). Jednak tak jak w przypadku algorytmu QuickSort, w średni koszt działania algorytmu jest znacznie lepszy i wynosi O(n).
- TODO -- dodać kod programu z implementacją
Algorytm magicznych piątek
podział na podciągi 5-elementowe

wybór zbioru M - zbioru median podciągów

Algorytm
function AlgorytmMagicznychPiatek(A[1..n], k); begin if n<=10 then posortuj tablicę A return A[k] else begin podziel elementy z tablicy A na podciągi 5-elementowe: (jeśli n nie jest wielokrotnością 5, to uzupełnij ostatni podciąg wartościami ) Niech (zbiór median ciągów ); m:=AlgorytmMagicznychPiatek(M, ); ; ; ; if then return AlgorytmMagicznychPiatek(, k) else if return m else return AlgorytmMagicznychPiatek(, ); end end
Analiza złożoności czasowej
Na pierwszy rzut oka, algorytm wygląda bardzo podobnie do algorytmu Hoare'a. Jednak nowy algorytm jest znacznie bardziej efektywny, nawet w pesymistycznym przypadku, algorytm kończy działanie po krokach.
Złożoność algorytmu możemy opisać następującym równaniem rekurencyjnym.
- rozmiar zbioru |M| możemy ograniczyć przez
- ze względu na dodatkowy czas poświęcony na obliczanie mediany m, możemy podać lepsze ograniczenia na rozmiary zbiorów :
