Logika i teoria mnogości/Wykład 5.2: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Kubakozik (dyskusja | edycje)
Kubakozik (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 5: Linia 5:
W definicji 2.1 zaprezentowanej w rozdziale 2 (patrz '''<u>definicja 2.1.</u>''') jest pewna nieścisłość. Konstrukcja iloczynu
W definicji 2.1 zaprezentowanej w rozdziale 2 (patrz '''<u>definicja 2.1.</u>''') jest pewna nieścisłość. Konstrukcja iloczynu
kartezjańskiego odwołuje się do aksjomatu wyróżniania w wersji nieuprawomocnionej.
kartezjańskiego odwołuje się do aksjomatu wyróżniania w wersji nieuprawomocnionej.
Konstrukcja którą zobaczą państwo w tym rozdziale usuwa poprzednią niedogodność.
Konstrukcja którą zobaczą państwo w tym rozdziale usuwa poprzednią niedogodność.


'''Twierdzenie 5.1.'''
'''Twierdzenie 5.1.'''


Dla dowolnych dwóch zbiorów <math>\displaystyle x</math> i <math>\displaystyle y</math> istnieje zbiór <math>\displaystyle x\times y</math> zawierający
Dla dowolnych dwóch zbiorów <math>\displaystyle x</math> i <math>\displaystyle y</math> istnieje zbiór <math>\displaystyle x\times y</math> zawierający
wszystkie pary postaci <math>\displaystyle (w,z)</math> gdzie <math>\displaystyle w\in x</math> i <math>\displaystyle z\in y</math>.
wszystkie pary postaci <math>\displaystyle (w,z)</math>, gdzie <math>\displaystyle w\in x</math> i <math>\displaystyle z\in y</math>.
'''Dowód'''
'''Dowód'''


Ustalmy dwa dowolne zbiory <math>\displaystyle x</math> i <math>\displaystyle y</math>. Jeśli <math>\displaystyle x=\emptyset</math> lub <math>\displaystyle y=\emptyset</math> to
Ustalmy dwa dowolne zbiory <math>\displaystyle x</math> i <math>\displaystyle y</math>. Jeśli <math>\displaystyle x=\emptyset</math> lub <math>\displaystyle y=\emptyset</math>, to
<math>\displaystyle x\times y = \emptyset</math> istnieje na podstawie aksjomatu zbioru pustego. W przeciwnym
<math>\displaystyle x\times y = \emptyset</math> istnieje na podstawie aksjomatu zbioru pustego. W przeciwnym
przypadku <math>\displaystyle x\cup y</math> jest zbiorem jednoelementowym <math>\displaystyle \{z\}</math> to <math>\displaystyle x\times
przypadku <math>\displaystyle x\cup y</math> jest zbiorem jednoelementowym <math>\displaystyle \{z\}</math>, to <math>\displaystyle x\times
y=\{\{\{z\}\}\}</math> istnieje na podstawie aksjomatu pary. W dalszej częsci dowodu
y=\{\{\{z\}\}\}</math> istnieje na podstawie aksjomatu pary. W dalszej częsci dowodu
zakładamy że zbiory <math>\displaystyle x</math> i <math>\displaystyle y</math> są niepuste i że <math>\displaystyle x\cup y</math> ma więcej niż jeden element.
zakładamy że zbiory <math>\displaystyle x</math> i <math>\displaystyle y</math> są niepuste i że <math>\displaystyle x\cup y</math> ma więcej niż jeden element.

Wersja z 17:56, 16 wrz 2006

Iloczyn kartezjański i podobne konstrukcje

Dla zainteresowanych

W definicji 2.1 zaprezentowanej w rozdziale 2 (patrz definicja 2.1.) jest pewna nieścisłość. Konstrukcja iloczynu kartezjańskiego odwołuje się do aksjomatu wyróżniania w wersji nieuprawomocnionej. Konstrukcja którą zobaczą państwo w tym rozdziale usuwa tę poprzednią niedogodność.

Twierdzenie 5.1.

Dla dowolnych dwóch zbiorów x i y istnieje zbiór x×y zawierający wszystkie pary postaci (w,z), gdzie wx i zy. Dowód

Ustalmy dwa dowolne zbiory x i y. Jeśli x= lub y=, to x×y= istnieje na podstawie aksjomatu zbioru pustego. W przeciwnym przypadku xy jest zbiorem jednoelementowym {z}, to x×y={{{z}}} istnieje na podstawie aksjomatu pary. W dalszej częsci dowodu zakładamy że zbiory x i y są niepuste i że xy ma więcej niż jeden element. Na podstawie aksjomatu zbioru potęgowego, aksjomatu unii i aksjomatu wycinania następujące zbiory istnieją:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned A &=\{z\in\mathcal{P}(x)\,|\, \exists w\; z =\{w\}\}, \\ B &=\{z\in\mathcal{P}(x\cup y)\,|\, \exists w \exists v\; (w \neq v \land z=\{v,w\})\},\\ C &=\{z\in\mathcal{P}(\mathcal{P}(y))\,|\, \exists v\; z=\{\{v\}\}=(v,v)\}. \endaligned}

Nasze założenia gwarantują, że żaden z powyższych zbiorów nie jest pusty. Kontynuując możemy stworzyć

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned D_0 &=\{z\in\mathcal{P}(A\cup B)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=\{\{w\},\{w,v\}\}=(w,v)\}, \endaligned}

w którym to zbiorze mamy pewność, że w jest elementem x. Kontynuujemy definiując

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned D_0' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=\{(w,v),(v,v)\}\}, \endaligned}

gdzie mamy pewność, że w jest elementem x, a v elementem y, oraz

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned D_0'' &=\{z\in\mathcal{P}(D_0\cup C)\,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=\{(w,v),(w,w )\}\}, \endaligned}

gdzie mamy pewność, że wAB. Kończąc

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned x\times y &=\{z\in\bigcup D_0' \,|\, \exists w \exists v\; w\neq v \land z=(w,v)\}\cup \{z\in\bigcup D_0'' \,|\, \exists w\; z=(w,w)\}. \endaligned}

Twierdzenie 5.2.

Jeśli x,y i z są zbiorami i zx×y to zbiorem jest również ogół v takich, że istnieje w spełniające (v,w)z. Zbiór takich v oznaczamy przez π1(z) i nazywamy projekcją na pierwszą współrzędną.

Dowód

Zbiór π1(z) istnieje na podstawie aksjomatów ZF i jest równy:

π1(z)={wz|uw={u}}.

W tej chwili jesteśmy gotowi dowieść własność zapowiedzianą w Wykład. AKS Dla dowolnej formuły φ nie posiadającej zmiennych wolnych innych niż z i x1 następująca formuła jest prawdą

x1xyzzy(zxφ).

Aby dowieść tą własność ustalmy dowolną formułę φ i dowolny zbiór x1. Stosujemy aksjomat wyróżniania do x=x×{x1} (który istnieje na mocy Twierdzenia 5.1 (patrz twierdzenie 5.1.) i do formuły

zx1z=(z,x1)φ

otrzymując zbiór y. Wymagany zbiór y istnieje na mocy Twierdzenia 5.2 (patrz twierdzenie 5.2.) i jest równy π1(y).

Przykładem zastosowania powyższego twierdzenia może być otrzymanie drugiej projekcji z iloczynu kartezjańskiego. Aby otrzymać π2(z) stosujemy powyższe twierdzenie do x1=z, x=z i wyrażenia φ mówiącego w(w,z)x1.