TTS Moduł 3: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Daniel-PW (dyskusja | edycje)
Daniel-PW (dyskusja | edycje)
Linia 22: Linia 22:
:*'''Właściwości prowadnic TEM'''
:*'''Właściwości prowadnic TEM'''


Można wykazać, że zależności pól w prowadnicy TEM od zmiennej z są identyczne jak dla fali płaskiej w przestrzeni nieograniczonej. Podobnie możemy uzyskać równanie falowe określające wektory <math>E_T\,</math> lub <math>H_T\,</math> w postaci. Oznacza to, że wektory pól <math>E\,</math> i <math>H\,</math> są do siebie prostopadłe i prostopadłe do kierunku propagacji <math>z\,</math>.
Można wykazać, że zależności pól w prowadnicy TEM od zmiennej z są identyczne jak dla fali płaskiej w przestrzeni nieograniczonej. Podobnie możemy uzyskać równanie falowe określające wektory <math>E_T\,</math> lub <math>H_T\,</math> w postaci. Oznacza to, że wektory pól <math>E\,</math> i <math>H\,</math> są do siebie prostopadłe i prostopadłe do kierunku propagacji <math>z\,</math>.]
 
:{| width="100%"
| width="95%" align="left" | <math>\displaystyle \gamma=\sqrt{j\omega \mu (\sigma +j\omega \varepsilon)}=\alpha +j\beta</math>
| align="right" | ''(3-1)''
|}
 
Dodatkowo, relacje między wektorami pól elektrycznego i magnetycznego obowiązują dla prowadnic TEM, czyli
 
:{| width="100%"
| width="95%" align="left" | <math>\displaystyle E_T=Z_fH_T\times i_z</math>
 
<math>\displaystyle H_T=\frac{1}{Z_f} i_z\times E_T</math>
| align="right" | ''(3-2)''
|}
 
oraz spełniona jest poniższa relacja
 
:{| width="100%"
| width="95%" align="left" | <math>\displaystyle Z_f=Z_w=\sqrt{\frac{j\omega \mu}{\sigma +j\omega \varepsilon}}</math>
 
| align="right" | ''(3-3)''
|}
 
Zasadnicza różnica między cechami pół fali płaskiej w ośrodku nieograniczonym i pól w linii TEM jest związana z tym, że pola w ośrodku nieograniczonym nie zależą od zmiennych w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku rozchodzenia się fali, natomiast w prowadnicy TEM, w której muszą być spełnione określone warunki brzegowe na powierzchni przewodników linii, pola na ogół zależą od tych zmiennych.
 
Warto zapamiętać, że prowadnicę falową charakteryzują dwa parametry: współczynnik propagacji <math>\gamma\,</math> oraz impedancja charakterystyczna <math>Z_0\,</math>. Pierwszy z tych parametrów jest wielkością polową, której obliczenie wiąże się w ogólności z rozwiązaniem równań Maxwella. Drugi jest wielkością obwodową, wyznaczaną z zastosowaniem definicji (3-4):
 
:{| width="100%"
| width="95%" align="left" | <math>\displaystyle Z_0=\frac{U}{I}</math>
 
| align="right" | ''(3-4)''
|}
 
w której <math>U\,</math> i <math>I\,</math> są amplitudami napięcia i prądu fali poruszającej się w jedną stronę.
 
Definicja <math>Z_0\,</math> jest przydatna przy analizie obwodów zawierających prowadnice falowe i elementy reprezentowane przez układy zastępcze o stałych skupionych.
 
:*'''Linia współosiowa'''
 
Najpopularniejszą prowadnicą w rodzinie TEM jest linia współosiowa o promieniach <math>a\,</math> i <math>b\,</math> (<math>a>b</math>), w której przestrzeń między przewodem wewnętrznym i zewnętrznym wypełniona jest małostratnym dielektrykiem o przenikalności względnej <math>\varepsilon_r\,</math> – rys.3.1. Impedancja charakterystyczna linii współosiowej obliczana jest z zależności:
 
:{| width="100%"
| width="95%" align="left" | <math>\displaystyle Z_0[\Omega]=\frac{138}{\sqrt{\varepsilon_r}}log\frac{b}{a}</math>
 
| align="right" | ''(3-5)''
|}


= Pytania sprawdzające =
= Pytania sprawdzające =

Wersja z 01:33, 14 wrz 2006

Wykład



  • PROWADNICE TEM
  • Właściwości prowadnic TEM

Można wykazać, że zależności pól w prowadnicy TEM od zmiennej z są identyczne jak dla fali płaskiej w przestrzeni nieograniczonej. Podobnie możemy uzyskać równanie falowe określające wektory ET lub HT w postaci. Oznacza to, że wektory pól E i H są do siebie prostopadłe i prostopadłe do kierunku propagacji z.]

γ=jωμ(σ+jωε)=α+jβ (3-1)

Dodatkowo, relacje między wektorami pól elektrycznego i magnetycznego obowiązują dla prowadnic TEM, czyli

ET=ZfHT×iz

HT=1Zfiz×ET

(3-2)

oraz spełniona jest poniższa relacja

Zf=Zw=jωμσ+jωε (3-3)

Zasadnicza różnica między cechami pół fali płaskiej w ośrodku nieograniczonym i pól w linii TEM jest związana z tym, że pola w ośrodku nieograniczonym nie zależą od zmiennych w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku rozchodzenia się fali, natomiast w prowadnicy TEM, w której muszą być spełnione określone warunki brzegowe na powierzchni przewodników linii, pola na ogół zależą od tych zmiennych.

Warto zapamiętać, że prowadnicę falową charakteryzują dwa parametry: współczynnik propagacji γ oraz impedancja charakterystyczna Z0. Pierwszy z tych parametrów jest wielkością polową, której obliczenie wiąże się w ogólności z rozwiązaniem równań Maxwella. Drugi jest wielkością obwodową, wyznaczaną z zastosowaniem definicji (3-4):

Z0=UI (3-4)

w której U i I są amplitudami napięcia i prądu fali poruszającej się w jedną stronę.

Definicja Z0 jest przydatna przy analizie obwodów zawierających prowadnice falowe i elementy reprezentowane przez układy zastępcze o stałych skupionych.

  • Linia współosiowa

Najpopularniejszą prowadnicą w rodzinie TEM jest linia współosiowa o promieniach a i b (a>b), w której przestrzeń między przewodem wewnętrznym i zewnętrznym wypełniona jest małostratnym dielektrykiem o przenikalności względnej εr – rys.3.1. Impedancja charakterystyczna linii współosiowej obliczana jest z zależności:

Z0[Ω]=138εrlogba (3-5)

Pytania sprawdzające

(jeśli potrafisz na nie odpowiedzieć, to znaczy, że opanowałeś/aś materiał wykładu)

  1. Wymień i scharakteryzuj najważniejsze parametry prowadnicy falowej.
  2. Przypomnij sobie jakie mody mogą rozchodzić się w falowodach i scharakteryzuj je.
  3. Co to jest dyspersja, w jakich warunkach i dlaczego dyspersja utrudnia transmisję sygnału.
  4. Przeanalizuj przyczyny powstawania strat przy transmisji mocy prowadnicami falowymi.
  5. Na czym polega efekt naskórkowości?
  6. Opisz kolejno prowadnice typu TEM.
  7. Narysuj konfigurację pól E i H dla modu podstawowego i naszkicuj kierunki przepływu prądów w ściankach falowodu prostokątnego.
  8. Dlaczego nie stosujemy falowodów prostokątnych, dla których stosunek a/b=1?
  9. W jakim pasmie częstotliwości może pracować falowód prostokątny?
  10. W jakim pasmie może pracować falowód cylindryczny?
  11. Jak uzasadnisz fakt, że obwodem zastępczym odcinka falowodu prostokątnego jest odcinek linii dwuprzewodowej?
  12. Jak zbudowana jest i jakie ma właściwości prowadnica mikropaskowa?
  13. Jak zbudowana jest i jakie ma właściwości linia koplanarna?
  14. Jakie są obszary zastosowań linii współosiowej, linii mikropaskowej i falowodu prostokątnego? Aby to uzasadnić porównaj parametry wymienionych typów prowadnic.
  15. Wymień argumenty przemawiające za rozwojem technologii i konstrukcji Mikrofalowych Monolitycznych Układów Scalonych na krzemie i arsenku galu.

Słownik

  • Częstotliwość graniczna - częstotliwość powyżej której może się propagować fala w falowodzie. Poniżej tej częstotliwości fala jest silnie tłumiona.
  • Zestawienie typów fal:
    • Fala typu TEM - wektory pola E i H leżą w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku propagacji.
    • Fala typu TE (zwana też H) - pole E posiada składowe tylko w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku propagacji. Pole H posiada składowe w kierunku propagacji fali.
    • Fala typu TM (zwana też E) - pole H posiada składowe tylko w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku propagacji. Pole E posiada składowe w kierunku propagacji fali.
    • Fala typu EH - zarówno pole E jak i pole H tej fali posiadają składowe w kierunku propagacji.
  • Linie TEM:
    • Linia współosiowa.
    • Linia dwuprzewodowa.
    • Symetryczna linia paskowa.
  • Linie Quasi-TEM:
    • Niesymetryczna linia paskowa:
    • Linia koplanarna (falowód koplanarny).
    • Linia koplanarna paskowa.
  • Linie falowodowe:
    • Falowód prostokątny. Mod podstawowy typu TE10(H10).
    • Falowód kołowy (cylindryczny). Mod podstawowy typu TE11(H11).
  • Mod (rodzaj) podstawowy dla danego falowodu - to mod fali o najmniejszej częstotliwości granicznej.

Bibliografia

  1. Bogdan Galwas. Miernictwo mikrofalowe, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1985, Rozdział 1, 2 i 3.
  2. Tadeusz Morawski, Wojciech Gwarek. Pola i fale elektromagnetyczne, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1998, Rozdział 1 do 8.
  3. Janusz Dobrowolski. Technika wielkich częstotliwości, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1998 Rozdział 1 i 3.
  4. Stanisław Rosłoniec. Liniowe obwody mikrofalowe, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1999, Rozdział 2.