SOP wyk nr 11-Slajd17: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
m uzupełnienie |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Jak wydać na przedstawionym wcześniej przykładzie, nie wszystkie przeploty operacji współbieżnych procesów (wątków) są dopuszczalne z punktu widzenie oczekiwań programisty. Swobodę przeplotu należy zatem czasami ograniczyć poprzez zastosowanie mechanizmów synchronizacji w celu kontroli przepływu sterowania pomiędzy współbieżnymi procesami. | Jak wydać na przedstawionym wcześniej przykładzie, nie wszystkie przeploty operacji współbieżnych procesów (wątków) są dopuszczalne z punktu widzenie oczekiwań programisty. Swobodę przeplotu należy zatem czasami ograniczyć poprzez zastosowanie mechanizmów synchronizacji w celu kontroli przepływu sterowania pomiędzy współbieżnymi procesami. | ||
Synchronizacja na najniższym poziomie polega na wykonaniu określonych (często specjalnych) instrukcji, które powodują zablokowanie postępu przetwarzania do czasu | Synchronizacja na najniższym poziomie polega na wykonaniu określonych (często specjalnych) instrukcji, które powodują zablokowanie postępu przetwarzania do czasu wystąpienia określonego zdarzenia w systemie, związanego również z instrukcją synchronizującą, ale w innym wątku. | ||
Synchronizacja na wyższym poziomie polega na użyciu w programie specjalnych konstrukcji lub odpowiednim zdefiniowaniu struktur danych, które kompilator zamienia na właściwe instrukcje synchronizujące, udostępniane przez system operacyjny lub architekturę procesora. | Synchronizacja na wyższym poziomie polega na użyciu w programie specjalnych konstrukcji lub odpowiednim zdefiniowaniu struktur danych, które kompilator zamienia na właściwe instrukcje synchronizujące, udostępniane przez system operacyjny lub architekturę procesora. | ||
Aktualna wersja na dzień 23:24, 4 wrz 2006
Istota synchronizacji
Jak wydać na przedstawionym wcześniej przykładzie, nie wszystkie przeploty operacji współbieżnych procesów (wątków) są dopuszczalne z punktu widzenie oczekiwań programisty. Swobodę przeplotu należy zatem czasami ograniczyć poprzez zastosowanie mechanizmów synchronizacji w celu kontroli przepływu sterowania pomiędzy współbieżnymi procesami.
Synchronizacja na najniższym poziomie polega na wykonaniu określonych (często specjalnych) instrukcji, które powodują zablokowanie postępu przetwarzania do czasu wystąpienia określonego zdarzenia w systemie, związanego również z instrukcją synchronizującą, ale w innym wątku.
Synchronizacja na wyższym poziomie polega na użyciu w programie specjalnych konstrukcji lub odpowiednim zdefiniowaniu struktur danych, które kompilator zamienia na właściwe instrukcje synchronizujące, udostępniane przez system operacyjny lub architekturę procesora.
