SOP wyk nr 5-Slajd28: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Dwa (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Dwa (dyskusja | edycje)
m literówka
 
Linia 8: Linia 8:
Algorytm VMIN (ang. Variable-space MIN) jest optymalny w klasie algorytmów ze sprowadzaniem na żądanie, ale oparty jest na znajomości '''przyszłego''' ciągu odniesień do stron. Decyzja o usunięci strony z pamięci wynika z porównania kosztu ponownego sprowadzenia, oraz kosztu utrzymania do czasu następnego odniesienia. Jeśli koszt ponownego sprowadzania jest mniejszy, strona jest usuwana.
Algorytm VMIN (ang. Variable-space MIN) jest optymalny w klasie algorytmów ze sprowadzaniem na żądanie, ale oparty jest na znajomości '''przyszłego''' ciągu odniesień do stron. Decyzja o usunięci strony z pamięci wynika z porównania kosztu ponownego sprowadzenia, oraz kosztu utrzymania do czasu następnego odniesienia. Jeśli koszt ponownego sprowadzania jest mniejszy, strona jest usuwana.


Algorytm WS (ang. Working Set) oparty jest na koncepcji ''zbioru'' ''roboczego'' , czyli zbioru stron, do których było odniesienie w ostatnim okresie czasu w przeszłości. Długość tego okres mierzona liczbą odniesień, jest parametrem algorytmu. Algorytm WS wymaga monitorowania odniesień do pamięci, więc wymaga wsparcia sprzętowego. Wykorzystywany jest tutaj bit odniesienia.  
Algorytm WS (ang. Working Set) oparty jest na koncepcji ''zbioru'' ''roboczego'' , czyli zbioru stron, do których było odniesienie w ostatnim okresie czasu w przeszłości. Długość tego okresu mierzona liczbą odniesień, jest parametrem algorytmu. Algorytm WS wymaga monitorowania odniesień do pamięci, więc wymaga wsparcia sprzętowego. Wykorzystywany jest tutaj bit odniesienia.  


Przybliżoną realizacją idei zbioru roboczego, wykorzystującą bit odniesienia, jest również algorytm WSClock.
Przybliżoną realizacją idei zbioru roboczego, wykorzystującą bit odniesienia, jest również algorytm WSClock.

Aktualna wersja na dzień 21:48, 31 sie 2006

Algorytmy ze sprowadzaniem na żądanie

Algorytmy ze sprowadzaniem na żądanie


Istotą algorytmów ze sprowadzaniem na żądanie jest zwalnianie ramek, uznanych za nie wykorzystywane, wcześniej niż to wynika z potrzeb realizacji samej wymiany. Celem wcześniejszego zwalniania jest uzyskanie ramek na potrzeby innych procesów, którym tych ramek brakuje. W skrajnych przypadkach niewystarczająca liczba ramek może być przyczyną zawieszenie procesu i przeniesienia całego obrazu w obszar wymiany. Uzyskanie wolnych ramek umożliwia z kolei aktywację procesu — wprowadzenie do pamięci operacyjnej niezbędnych jego stron.

Algorytm VMIN (ang. Variable-space MIN) jest optymalny w klasie algorytmów ze sprowadzaniem na żądanie, ale oparty jest na znajomości przyszłego ciągu odniesień do stron. Decyzja o usunięci strony z pamięci wynika z porównania kosztu ponownego sprowadzenia, oraz kosztu utrzymania do czasu następnego odniesienia. Jeśli koszt ponownego sprowadzania jest mniejszy, strona jest usuwana.

Algorytm WS (ang. Working Set) oparty jest na koncepcji zbioru roboczego , czyli zbioru stron, do których było odniesienie w ostatnim okresie czasu w przeszłości. Długość tego okresu mierzona liczbą odniesień, jest parametrem algorytmu. Algorytm WS wymaga monitorowania odniesień do pamięci, więc wymaga wsparcia sprzętowego. Wykorzystywany jest tutaj bit odniesienia.

Przybliżoną realizacją idei zbioru roboczego, wykorzystującą bit odniesienia, jest również algorytm WSClock.

Algorytmy PFF (ang. Page Fault Frequency) i VSWS (ang. Variable-Interval Sampled Working Set) dają efekt podobny do zbioru roboczego, przy czym oparte są na częstość generowania błędów strony.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>