SOP wyk nr 3-Slajd26: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Dwa (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Dwa (dyskusja | edycje)
poprawka w tytule i drobne zmiany treści opisu
 
Linia 1: Linia 1:
==Szeregowanie procesów, ograniczonych wejściem­wyjściem==
==Szeregowanie procesów, ograniczonych wejściem-­wyjściem==


[[Image:SOP_wyk_nr_3-Slajd26.PNG|Szeregowanie procesów, ograniczonych wejściem­wyjściem]]
[[Image:SOP_wyk_nr_3-Slajd26.PNG|Szeregowanie procesów, ograniczonych wejściem-­wyjściem]]




W szeregowaniu procesów ograniczonych wejściem-wyjściem chodzi głównie o to, żeby jak najszybciej zgłaszać żądania do urządzeń zewnętrznych, które są stosunkowo powolne. Jeśli proces będzie przetrzymywany w stanie gotowości, to z braku dostępu do procesora nie będzie mógł zgłosić żądania obsługi, co z kolei może powodować przestój urządzania. Po otrzymaniu czasu procesora natomiast, bardzo szybko wygeneruje on żądanie, po czym i tak zwolni procesor, wchodząc w stanu oczekiwania na powolne urządzenie.
W szeregowaniu procesów ograniczonych wejściem-wyjściem chodzi głównie o to, żeby jak najszybciej zgłaszać żądania do urządzeń zewnętrznych, które są stosunkowo powolne. Jeśli proces będzie przetrzymywany w stanie gotowości, to z braku dostępu do procesora nie będzie mógł zgłosić żądania obsługi, co z kolei może powodować przestój urządzania. Po otrzymaniu czasu procesora natomiast, bardzo szybko wygeneruje on żądanie, po czym i tak zwolni procesor, wchodząc w stanu oczekiwania na powolne urządzenie.


Właściwym algorytmem szeregowania byłby tu SJF lub SRT, który promuje procesy z krótką fazą procesora. Konieczność estymowania czasu obsługi jest jednak dość kosztowna, a identyfikacja procesów ograniczonych wejściem­wyjściem możliwa jest również na podstawie innych przesłanek. W najprostszym przypadku każdy proces wchodzący w stan gotowości można potraktować jako proces ograniczony wejściem-wyjściem.
Właściwym algorytmem szeregowania byłby tu SJF lub SRT, który promuje procesy z krótką fazą procesora. Konieczność estymowania czasu obsługi jest jednak dość kosztowna, a identyfikacja procesów ograniczonych wejściem-­wyjściem możliwa jest również na podstawie innych przesłanek. W najprostszym przypadku każdy proces przechodzący ze stanu oczekiwania do stan gotowości można potraktować jako proces ograniczony wejściem-wyjściem. Takie podejścia stwarzają jednak ryzyko głodzenie procesów ograniczonych procesorem.
 
Algorytm FCFS nie uwzględnia oczywiście potrzeb procesów ograniczonych wejściem-­wyjściem, co może prowadzić do niezrównoważenia obciążenia. Algorytm RR, który jest sprawiedliwy dla procesów ograniczonych procesorem, gdyż daje preferencje dla zadań krótkich, nie jest jednak sprawiedliwy dla procesów ograniczonych wejściem-­wyjściem. Procesy te muszą rywalizować o kolejny kwantu czasu na równy zasadach z procesami ograniczonymi procesorem, chociaż w większości sytuacji nie wykorzystują tego kwantu do końca.  


Algorytm FCFS nie uwzględnia oczywiście potrzeb procesów ograniczonych wejściem­wyjściem, co może prowadzić do niezrównoważenia obciążenia. Algorytm RR, który jest sprawiedliwy dla procesów ograniczonych procesorem, gdyż daje preferencje dla zadań krótkich, nie jest jednak sprawiedliwy dla procesów ograniczonych wejściem­wyjściem. Procesy te muszą rywalizować o kolejny kwantu czasu na równy zasadach z procesami ograniczonymi procesorem, chociaż w większości sytuacji nie wykorzystują tego kwantu do końca.




[[SOP_wyk_nr_3-Slajd25 | << Poprzedni slajd]] | [[SOP_wyk_nr_3-toc|Spis treści ]] | [[SOP_wyk_nr_3-Slajd27 | Następny slajd >>]]
[[SOP_wyk_nr_3-Slajd25 | << Poprzedni slajd]] | [[SOP_wyk_nr_3-toc|Spis treści ]] | [[SOP_wyk_nr_3-Slajd27 | Następny slajd >>]]

Aktualna wersja na dzień 17:55, 31 sie 2006

Szeregowanie procesów, ograniczonych wejściem-­wyjściem

Szeregowanie procesów, ograniczonych wejściem-­wyjściem


W szeregowaniu procesów ograniczonych wejściem-wyjściem chodzi głównie o to, żeby jak najszybciej zgłaszać żądania do urządzeń zewnętrznych, które są stosunkowo powolne. Jeśli proces będzie przetrzymywany w stanie gotowości, to z braku dostępu do procesora nie będzie mógł zgłosić żądania obsługi, co z kolei może powodować przestój urządzania. Po otrzymaniu czasu procesora natomiast, bardzo szybko wygeneruje on żądanie, po czym i tak zwolni procesor, wchodząc w stanu oczekiwania na powolne urządzenie.

Właściwym algorytmem szeregowania byłby tu SJF lub SRT, który promuje procesy z krótką fazą procesora. Konieczność estymowania czasu obsługi jest jednak dość kosztowna, a identyfikacja procesów ograniczonych wejściem-­wyjściem możliwa jest również na podstawie innych przesłanek. W najprostszym przypadku każdy proces przechodzący ze stanu oczekiwania do stan gotowości można potraktować jako proces ograniczony wejściem-wyjściem. Takie podejścia stwarzają jednak ryzyko głodzenie procesów ograniczonych procesorem.

Algorytm FCFS nie uwzględnia oczywiście potrzeb procesów ograniczonych wejściem-­wyjściem, co może prowadzić do niezrównoważenia obciążenia. Algorytm RR, który jest sprawiedliwy dla procesów ograniczonych procesorem, gdyż daje preferencje dla zadań krótkich, nie jest jednak sprawiedliwy dla procesów ograniczonych wejściem-­wyjściem. Procesy te muszą rywalizować o kolejny kwantu czasu na równy zasadach z procesami ograniczonymi procesorem, chociaż w większości sytuacji nie wykorzystują tego kwantu do końca.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>