PO Obiektowe modelowanie dziedziny: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 10: | Linia 10: | ||
== Czemu programowanie obiektowe stało się takie popularne? == | == Czemu programowanie obiektowe stało się takie popularne? == | ||
Największym atutem programowania obiektowego jest zbliżenie programów komputerowych do naszego sposobu postrzegania rzeczywistości. Często nazywa się to zmniejszeniem '''luki reprezentacji'''. Wymyślając nowy lub analizując istniejący program obiektowy nasz mózg ma ułatwione zadanie. Dlatego ludzie są w stanie łatwiej zapanować nad kodem i tym samym tworzyć większe programy. Łatwiej jest również zrozumieć kod i pomysły innych programistów i tym samym współpracować w zespole oraz ponownie wykorzystywać istniejące rozwiązania. Co więcej ten sam, naturalny dla ludzi sposób myślenia i te same pojęcia można użyć przy '''analizie''' problemu który ma być rozwiązany i '''projektowaniu''' jego programowego rozwiązania. Zauważmy, że już Arystoteles analizując rzeczywistość wprowadził pojęcia formy i materii. Formie w programowaniu obiektowym odpowiada Klasa, materii jej egzemplarz wymiennie nazywany obiektem. Klasyfikacja, czyli łączenie występujących w rzeczywistości obiektów w grupy --- klasy, jest najbardziej naturalnym sposobem rozumienia rzeczywistości. | Największym atutem programowania obiektowego jest zbliżenie programów komputerowych do naszego sposobu postrzegania rzeczywistości. Często nazywa się to zmniejszeniem '''luki reprezentacji''' (''ang. representational gap''). Wymyślając nowy lub analizując istniejący program obiektowy nasz mózg ma ułatwione zadanie. Dlatego ludzie są w stanie łatwiej zapanować nad kodem i tym samym tworzyć większe programy. Łatwiej jest również zrozumieć kod i pomysły innych programistów i tym samym współpracować w zespole oraz ponownie wykorzystywać istniejące rozwiązania. Co więcej ten sam, naturalny dla ludzi sposób myślenia i te same pojęcia można użyć przy '''analizie''' problemu który ma być rozwiązany i '''projektowaniu''' jego programowego rozwiązania. Zauważmy, że już Arystoteles analizując rzeczywistość wprowadził pojęcia formy i materii. Formie w programowaniu obiektowym odpowiada Klasa, materii jej egzemplarz wymiennie nazywany obiektem. Klasyfikacja, czyli łączenie występujących w rzeczywistości obiektów w grupy --- klasy, jest najbardziej naturalnym sposobem rozumienia rzeczywistości. | ||
Wersja z 22:18, 15 lip 2006
Wprowadzenie
Programowanie obiektowe (ang. object-oriented programming) jest obecnie najpopularniejszą techniką tworzenia programów komputerowych. Program komputerowy wyraża się się jako zbiór obiektów będących bytami łączącymi stan (czyli dane) i zachowanie (czyli metody, które są procedurami operującymi na danych obiektu). W celu realizacji zadania obiekty wywołują nawzajem swoje metody zlecając tym samym innym obiektom odpowiedzialność za pewne czynności. W porównaniu z tradycyjny programowaniem proceduralnym, w którym dane i procedury nie są ze sobą związane, programowanie obiektowe ułatwia tworzenie dużych systemów i współpracę wielu programistów. Programy obiektowe łatwiej jest rozwijać i ponownie wykorzystywać ich fragmenty.
Historia programowania obiektowego
Pierwszy język obiektowy – Simula 67 – powstał już w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Jego twórcami byli Ole-Johan Dahl i Kristen Nygaard z Norsk Regnesentral w Oslo. Podczas ich pracy nad symulacją statków musieli dla każdego rodzaju statku uwzględniać wiele atrybutów. Ponieważ liczba modelowanych rodzai statków była duża, uwzględnienie wszystkich możliwych zależności między atrybutami stało się problematyczne. Pojawił się pomysł, aby pogrupować różne rodzaje statków w klasy obiektów. Każda klasa obiektów sama miała być odpowiedzialna za definiowanie swoich danych i zachowania. Simula była pierwszym językiem programowania, w którym wprowadzono pojęcie klasy i jej egzemplarza. Warto tu zwrócić uwagę, że zgodnie z nazwą języka takie odwzorowanie obiektów spotykanych w świecie rzeczywistym na obiekty programowe można nazwać symulacją.
Nie długo potem w laboratorium badawczy Xerox's Palo Alto stworzono Smalltalk. Jego głównym pomysłodawcom był Alan Kay. Smalltalk zawierał wiele rewolucyjnych pomysłów w tym dziedziczenie i zyskał sobie sporą popularność. W pewnej skali był również z powodzeniem stosowany w praktyce. Standardem przemysłowym programowanie obiektowe stało się jednak dopiero w latach dziewięćdziesiątych za sprawą języka C++, który jest obiektowym rozszerzeniem C. Obecnie najpopularniejszym językiem obiektowym i równocześnie najpopularniejszym językiem programowania w ogóle jest Java.
Znajomość języka obiektowego takiego jak Java jest niezbędna, aby zostać programistom obiektowym, jednak zgodnie z powiedzeniem "posiadanie młotka nie czyni architektem" zanim przyjrzymy się konstrukcjom spotykanym w obiektowych językach programowania wyjaśnijmy kilka pojęć i nauczmy się tego co najważniejsze, czyli co to znaczy myśleć obiektowo.
Czemu programowanie obiektowe stało się takie popularne?
Największym atutem programowania obiektowego jest zbliżenie programów komputerowych do naszego sposobu postrzegania rzeczywistości. Często nazywa się to zmniejszeniem luki reprezentacji (ang. representational gap). Wymyślając nowy lub analizując istniejący program obiektowy nasz mózg ma ułatwione zadanie. Dlatego ludzie są w stanie łatwiej zapanować nad kodem i tym samym tworzyć większe programy. Łatwiej jest również zrozumieć kod i pomysły innych programistów i tym samym współpracować w zespole oraz ponownie wykorzystywać istniejące rozwiązania. Co więcej ten sam, naturalny dla ludzi sposób myślenia i te same pojęcia można użyć przy analizie problemu który ma być rozwiązany i projektowaniu jego programowego rozwiązania. Zauważmy, że już Arystoteles analizując rzeczywistość wprowadził pojęcia formy i materii. Formie w programowaniu obiektowym odpowiada Klasa, materii jej egzemplarz wymiennie nazywany obiektem. Klasyfikacja, czyli łączenie występujących w rzeczywistości obiektów w grupy --- klasy, jest najbardziej naturalnym sposobem rozumienia rzeczywistości.
